Na wieki wieków mama

Młodzi ludzie coraz później wyprowadzają się z domów. Tak jest wygodniej, ale nie tylko o to chodzi. To zatrzymanie się na progu dorosłości, która budzi lęk. Ten pociąg gna już tak szybko, coraz trudniej do niego wsiąść. To także lęk przed samotnością. Przekładają egzamin z samodzielności tak długo, jak się da.

Opóźniający się o całe lata start z domowego gniazda to nie jest marginalne zjawisko, ograniczające się do wielkich miast czy też klasy średniej. Połowa polskiej młodzieży, która jest w wieku studenckim (19-24 lata), uczy się. Prawie 80 proc. studentów mieszka z rodzicami. Kolejne 10 proc. deklaruje, że dzieli dom ze współlokatorami, ale oznacza to w większości wypadków, że wyjechali na studia do innego miasta, wynajęli kwaterę, więc tym prawdziwym domem jest dla nich ciągle dom rodzinny. Coraz rzadziej ukończenie studiów traktowane jest jako cezura zobowiązująca do życiowej samodzielności. Wszystko przychodzi dziś później: pierwsza praca, ożenek, własne mieszkanie. Spośród singli w wieku 29-34 lata co trzeci tkwi jeszcze przy matczynej spódnicy, nie wstydząc się przyznać, że tak mu lepiej ze względów ekonomicznych oraz emocjonalnych.