Londyńska emigracja wobec zbrodni katyńskiej

"Katyń to już na zawsze katy i katowani. W polskim Londynie o sowieckiej zbrodni w Katyniu (1940-1956)" przedstawia starania kręgów emigracyjnych związane z wyjaśnieniem prawdziwych okoliczności zbrodni katyńskiej zmierzające do postawienia sowieckich sprawców pod pręgierzem opinii publicznej i trybunałem sprawiedliwości wzorowanym na norymberskim.

- Moją intencją było stworzenie publikacji o stanowisku polskiego Londynu w sprawie zbrodni katyńskiej i o tym ogromnym staraniu polskich kręgów emigracyjnych nagłośnienia tej sprawy. Zamierzałem również ukazać obraz sowieckiej Warszawy oraz rolę komunistów w zakłamaniu zbrodni oraz ściganiu tych, którzy dążyli do jej wyjaśnienia. Nie udało mi się jednak zrealizować drugiej części moich zamierzeń, dlatego planuję napisanie kolejnej książki temu poświęconej. Jej roboczy tytuł to "W sowieckiej Warszawie o zbrodni katyńskiej" - opowiadał obecny na spotkaniu Wolsza.

Za daty kluczowe dla książki i historii zbrodni katyńskiej autor uznał: rok 1940 - popełnienie zbrodni katyńskiej, rok 1943 - odkrycie grobów w Katyniu, rok 1946 - proces norymberski i próbę przerzucenia przez Sowietów odpowiedzialności za zbrodnię na Niemców, koniec lat 40. - umiędzynarodowienie zbrodni oraz rok 1956 - symboliczną, zdaniem autora, datę zakończenia kulminacyjnego okresu starań emigracji o nagłośnienie zbrodni.

Promocja książki została zorganizowana przez Parlamentarny Zespół Miłośników Historii.

Do zbrodni katyńskiej doszło po sowieckiej agresji na Polskę 17 września 1939 roku, kiedy do niewoli w ZSRR dostało się ok. 15 tys. oficerów. Decyzja o ich wymordowaniu zapadła na najwyższym szczeblu władzy radzieckiej. Zgodnie z dekretem władz ZSRR, podpisanym przez Stalina 5 marca 1940 roku, NKWD rozstrzelało wiosną tego roku ok. 22 tys. obywateli polskich, w tym 15 tys. oficerów, policjantów, funkcjonariuszy straży granicznej i służby więziennej.