"Nie interesują nas trendy"

INTERIA.PL: Nie minę się chyba z prawdą, jeśli powiem, że poza Norwegią mało kto kojarzy dziś nazwę Octavia Sperati. Niespodzianka będzie tym większa, że wasz zespół tworzą same kobiety, grające, nazwijmy to, pełen emocji doom, w jednej ze stolic światowego black metalu. To dość niecodzienne, nie sądzisz?

Gyri S. Losnegaard: Oczywiście. Po pierwsze, generalnie rzecz biorąc, nie ma zbyt wielu kobiet grających hard rocka czy metal. Tak w Norwegii, jak i wszędzie indziej. Jeszcze bardziej niecodzienne staje się to wówczas, gdy mamy do czynienia z grupą w pełni żeńską. Oczywiście kuszące było dla nas granie black metalu i zyskanie statusu norweskiego zespołu tego gatunku. Mogłyśmy starać się skorzystać z szacunku i reputacji naszej blackmetalowej sceny.

Ale black metal nie byłby dla nas naturalnym wyborem. Słuchamy i lubimy tę muzykę, ale interesujemy się również wieloma innymi stylami. Nasza muzyka jest fuzją różnych osobistych gustów każdej z nas. W trakcie ewolucji zespołu, ten styl stopniowo przybierał kształtów.

Poza "Winter Enclosure" w waszym dorobku odnaleźć można również demo "Guilty". Jak tamte utwory mają się do tych z debiutanckiej płyty?

Cóż, utwory na "Guilty" były pierwszymi, jakie w ogóle zrobiłyśmy. W tamtym okresie nowością było też dla nas samo pisanie i aranżowanie kompozycji. Uważam jednak, że tamto demo ma w sobie te same nastroje i melodie, tyle, że podane w surowszej formie. Na "Winter Enclosure" dodaliśmy trochę szybkości i mocniej pracowałyśmy nad aranżacjami, w których pojawia się więcej różnych niuansów. Ogólnie mówiąc, to naturalna ewolucja od momentu, w którym to wszystko się zaczęło.

Pierwsza rzecz, o której pomyślałem słuchając tego albumu były głosowe podobieństwa waszej wokalistki Silije do Anneke z The Gathering. Nie jestem pewnie pierwszy.

Cały czas słyszymy te porównania! Ale każdy człowiek rodzi się z takim czy innym głosem i tego nie da się zmienić. Zamiarem Silje nie jest próba naśladowania Anneke, czy kogokolwiek innego. To po prostu jej barwa głosu. Sądzę, że Silije jest świadoma tych podobieństw i chce pokazać, że posiada własny i unikalny styl śpiewania. To coś, co stara się udowodnić od samego początku.

Dopóki istnieje tylko kilka zespołów z kobietami za mikrofonem w tym gatunku, dopóty porównania między tymi grupami są niemal nieuniknione.

Przyznam szczerze, że poczułem sporą ulgę, gdy zorientowałem się, że Octavia Sperati nie ma nic wspólnego z wątpliwą modą na odgrzewany gothic metal z panną na wokalu. Mogłyście grać łatwą muzykę dla dobrych dzieci, ale zdecydowałyście się nie iść na skróty. Godne pochwały.

Wielkie dzięki, naprawdę to doceniamy. Motywem założenia tego zespołu nie była chęć przywrócenia do życia jakiś mód, ani też zrobienie czegoś pionierskiego. Nie interesują nas trendy. Robimy to wszystko, dlatego, że autentycznie lubimy metal, a zaczęłyśmy grać, aby wnieść coś do tej sceny. Coś, co zakorzenione jest w naszych muzycznych upodobaniach.

Macie też na koncie wideoklip do utworu "Lifelines Of Depths". Kompozycja ta znalazła się również na innym specjalnym wydawnictwie.

To była metalowa kompilacja składająca się na serię składanek dystrybuowanych przez Music Export Norway (MEN), jako sposób na promocję norweskiej muzyki za granicą. Innymi grupami, które reprezentowały nasz kraj były: Audiopain, Einherjer, Red Harvest i Zyklon. Wybranie nas do udziału w tej płycie było dla nas pewnym zaszczytem.