<h2>Robert Fico - wykształcenie</h2><div>Robert Fico studiował w latach 1982-1986 na <b>Wydziale Prawa Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie</b>. Skończył studia doktoranckie z prawa kryminalnego w Instytucie Państwa i Prawa Słowackiej Akademii Nauk (1988-1992). Jego praca doktorska dotyczyła zagadnienia kary śmierci w Czechosłowacji. W 2002 roku <b>Robert Fico uzyskał tytuł naukowy doktora habilitowanego</b>. <br /></div><div><br /></div><div>Robert Fico <b>jest publikował prace naukowe z dziedziny prawa kryminalnego oraz praw człowieka</b>.</div><div><h2>Robert Fico - kariera zawodowa</h2><div>Robert Fico swoją karierę zawodową rozpoczął w podczas odbywania zasadniczej służby wojskowej zostając asystentem śledczego w armii Słowacji.<b> </b>Po odejściu z wojska, w 1986 roku<b> znalazł pracę w Instytucie Prawnym Ministerstwa Sprawiedliwości Republiki Słowackiej, </b>a w latach 1992-1995 roku<b> był jej wicedyrektorem</b><b>. </b></div><div><h2>Robert Fico - kariera polityczna</h2></div><div>Robert Fico w 1987 roku<b> dołączył do Komunistycznej Partii Czechosłowacji, </b>do której należał przez następne trzy lata. <br /></div><div><br /></div><div>W latach 1994-1996 <b>stał na czele klubu parlamentarnego Partii Demokratycznej Lewicy</b><b>, </b>był również jego <b>wiceprzewodniczącym</b><b> </b>w latach 1996-1999. W 1999<b> założył własną partię</b><b> Kierunek-Socjalna Demokracja</b><b> zostając przewodniczącym jej</b><b> oraz social-demokratycznej frakcji parlamentarnej.</b></div><div><br /></div><div>W latach 1994-2000<b> był pełnomocnikiem rządu Słowacji przed Europejskim Trybunałem Prawa Człowieka i Europejską Komisją Praw Człowieka</b>. W latach 1994-2005<b> był członkiem słowackiej delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy</b>, a także<b> jej przewodniczącym</b><b> </b>w latach 1991-2001.</div><div> </div><div>W 1992 po raz pierwszy został wybrany <b>na posła do słowackiej Rady Narodowej</b> (słowackiego, jednoizbowego parlamentu), a następnie uzyskiwał reelekcję w latach: 1994, 1998, 2002, 2006, 2010 i 2012.</div><div><br /></div><div>W 2006 roku jego partia Kierunek-Socjalna Demokracja po raz pierwszy wygrała wybory, a Robert Fico<b> został premierem</b><b> Słowacji</b>. Urząd ten sprawował do 2010 roku, kiedy mimo wygranych wyborów, nie zdołał zgromadzić większości w parlamencie i podał się do dymisji. Niedługo później został mianowany <b>wiceprzewodniczącym</b> <b>Rady Narodowej Republiki Słowackiej</b> i sprawował tę funkcję następne 2 lata. </div><div><br /></div><div>W 2012 roku w wyniku rozpadu koalicji rządzącej, doszło do przedterminowych wyborów, <b>które wygrała partia Roberta Fico, który po raz drugi został premierem.</b> W 2014 roku Robert Fico <b>wystartował w wyborach prezydenckich</b>, które przegrał w drugiej turze z<b> Andrejem Kiską. </b>W 2018 roku <b>podał się do dymisji</b> po głośnym zabójstwie dziennikarza, <b>Jana Kuciaka</b>. </div></div><div><br /></div>W 2023 roku doszło do kolejnych przedterminowych wyborów, które zakończyły się zwycięstwem frakcji Roberta Fico. Polityk ponownie <b>został wówczas premierem Słowacji</b>.<br /><div><h2>Robert Fico - dymisja premiera po zabójstwie dziennikarza</h2><div>W 2018 roku Robert Fico podał się do dymisji po fali protestów związanych z <b>zabójstwem dziennikarza śledczego Jana Kuciaka oraz jego partnerki Martiny Kusznirovej</b>. Jan Kuciak pisał m.in. o oszustwach podatkowych i <b>miał badać powiązania polityków partii SMER z mafią</b>. Policja i prokuratura uznały, że przyczyną zbrodni były demaskatorskie artykuły Jana Kuciaka.<br /></div><div><br /></div><div><b>Jednym z podejrzanych o zabójstwo Jana Kuciaka był biznesman Marian Kocner</b>, który miał utrzymywać bliskie stosunki z Robertem Ficą i próbował skontaktować się z nim po swoim aresztowaniu. Ujawnienie sprawy doprowadziło do fali dymisji w urzędach, służbach i rządzie.<br /></div><div><br /></div><div><b>Robert Fico pozostał na czele swojej partii</b>, która w 2020 zajęła w wyborach drugie miejsce. Utrzymał wówczas mandat deputowanego na kolejną kadencję.<br /></div><div><br /></div><div>W 2022 roku usłyszał <b>zarzuty o zawiązanie zorganizowanej grupy przestępczej</b>, jednak <b>parlament nie wyraził zgody na uchylenie jego immunitetu</b> w związku z postępowaniem karnym.</div><div></div><h2>Robert Fico - oskarżenia o poglądy prorosyjskie</h2><div>Robert Fico po wybuchu wojny w Ukrainie <b>krytykował unijną pomoc wojskową dla Kijowa</b>. Ponadto <b>o rozpoczęcie konfliktu w 2014 roku oskarżył stronę ukraińską</b>.<br /></div><div><br /></div><div>Po ponownym objęciu urzędu premiera Robert Fico <b>zadecydował o zakończeniu pomocy wojskowej dla Kijowa</b>. Mimo tego nazwał rosyjską agresję naruszeniem prawa międzynarodowego i mówił o wspieraniu rozmów pokojowych.<br /></div><div><h2>Robert Fico - zamach 15 maja 2024 r.</h2><div>Premier Słowacji <b>Robert Fico został 15 maja 2024 r. postrzelony w miejscowości Handlova w zachodniej Słowacji</b>. Szef rządu przebywał tam na wyjazdowym posiedzeniu rządu. Gdy wyszedł z domu kultury, w którym odbywało się posiedzenie, <b>został postrzelony przez 71-letniego mężczyznę</b> - podały słowackie media.<br /></div><div><br /></div><div>Szef słowackiego rządu był przez wiele godzin <b>operowany w szpitalu w Bańskiej Bystrzycy</b>. 19 maja 2024 r. podano, że jego stan poprawił się i j<b>ego życiu nie zagraża niebezpieczeństwo</b>, mimo że jego stan jest poważny i wymaga intensywnej terapii. Źródła rządowe początkowo podawały, że <b>życie Roberta Fico jest zagrożone</b>.<br /></div><div><br /></div><div>Podejrzany o atak <b>mężczyzna został zatrzymany</b>. Miał on oddać kilka strzałów w kierunku szefa rządu, który został kilkakrotnie zraniony. W sprawie zamachu, zostało wszczęte śledztwo. <br /></div><div></div><h2>Robert Fico - odznaczenia i wyróżnienia</h2><div><div>W 2012 roku został uhonorowany tytułem <b>"Człowieka Roku" Forum Ekonomicznego</b>.<br /></div><div></div><br /></div><div>W 2014 r. Robert Fico otrzymał <b>Czeski Order Lwa Białego I klasy</b> odmiany cywilnej.</div><div></div><h2>Robert Fico - życie prywatne</h2><div><b>Robert Fico ma żonę Swietłanę, </b>która urodziła się 6 września 1964 r. w Żylinie. Ukończyła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie. Jest autorką i współautorką ośmiu podręczników.<b> Jest wykładowcą</b> w Katedrze Prawa Cywilnego na ukończonej przez nią uczelni, a jednocześnie <b>prowadzi własną kancelarię prawną</b> w Bratysławie. </div><div><br /></div><div>Od 2012 r.<b> jest członkinią komisji przy Ministerstwie Sprawiedliwości Republiki Słowackiej.</b> </div><div><br /></div><div>Razem ze Swietłaną <b>mają syna</b> Michala.</div></div></div>