Niedźwiedź brunatny

Niedźwiedź brunatny ma gęstą sierść, szeroką głowę i małe uszy oraz charakterystyczny garb na grzbiecie. Samce są znacznie większe od samic, które średnio co dwa lata wydają na świat młode. Dorosłe osobniki są samotnikami. Prowadzą raczej nocny tryb życia i na ogół są aktywne od zmierzchu. 

Niedźwiedzie są wszystkożerne - ich dieta składa się z owoców, roślin, grzybów, owadów, miodu, ryb, jaj ptaków i małych ssaków. Potrafią jednak polować także na większe ssaki. Jesienią intensywnie niedźwiedzie brunatne żerują i gromadzą tłuszcz. Zimą zapadają w stan hibernacji, ukrywając się w gawrach. 

Niedźwiedź brunatny zamieszkuje rozległe obszary Europy, Azji i Ameryki Północnej. W Europie największe populacje żyją w Skandynawii, Rosji oraz w górach Europy Środkowej i Wschodniej. 

W Polsce niedźwiedź brunatny występuje głównie w Karpatach, zwłaszcza w Bieszczadach i Tatrach. Preferuje rozległe, górzyste lasy, gdzie znajduje schronienie i odpowiednią ilość pożywienia.

Ten groźny ssak unika kontaktu z ludźmi. Potrafi jednak zaatakować, kiedy poczuje się zagrożony. W miejscach turystycznych, gdzie zwierzęta są dokarmiane, mogą one tracić naturalny lęk przed ludźmi, co prowadzić może do konfliktów i niebezpiecznych sytuacji.

W Polsce niedźwiedź brunatny jest objęty ścisłą ochroną gatunkową. Największym zagrożeniem dla niego jest utrata naturalnych siedlisk. Populacja niedźwiedzi brunatnych w kraju powoli się jednak odbudowuje - głównie dzięki programom ochronnym.

Jako największy drapieżnik Polski odgrywa kluczową rolę w ekosystemie, regulując w sposób naturalny liczebność populacji innych gatunków.