Alfred Miodowicz

Alfred Miodowicz miał wykształcenie średnie. W 1952 roku podjął pracę jako hutnik w Hucie im. Lenina w Warszawie. Tam został aktywnym członkiem Związku Zawodowego Hutników. Jego praca w hucie oraz zaangażowanie w działalność związkową przyczyniły się do awansu na stanowiska kierownicze w strukturach związków zawodowych.

W latach 1983-1987 Alfred Miodowicz pełnił funkcję przewodniczącego Komitetu Wykonawczego Federacji Hutniczych Związków Zawodowych, a w 1984 roku został pierwszym przewodniczącym Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych (OPZZ). Jako lider OPZZ, Alfred Miodowicz starał się reprezentować interesy pracowników, jednak jego organizacja była często postrzegana jako kontrolowana przez władze komunistyczne.

Mimo to, Alfred Miodowicz podejmował próby podkreślenia niezależności OPZZ, zwłaszcza podczas negocjacji dotyczących warunków pracy i płac. 

30 listopada 1988 r. w TVP odbyła się słynna debata telewizyjna Alfreda Miodowicza z Lechem Wałęsą. Lider "Solidarności" pojawił się wtedy w telewizji pierwszy raz od wprowadzenia stanu wojennego. Alfred Miodowicz z 15 listopada 1988 ogłosił w "Trybunie Ludu", że jest gotów do rozmowy w sprawie pluralizmu związkowego z Lechem Wałęsą. Jak powiedział - "zawsze lepsza jest konfrontacja w telewizji niż na ulicy" oraz "zawsze lepiej rozmawiać, niż targać się po szczękach". Alfred Miodowicz miał zainicjować debatę samodzielnie, bez porozumienia z PZPR za co spotkał się z krytyką m.in. gen. Czesława Kiszczaka. Organizatorami debaty ze strony Lecha Wałęsy byli m.in. Bronisław Geremek, Jacek Kuroń, Adam Michnik, Janusz Onyszkiewicz i Andrzej Wielowieyski.

Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu, którego zapowiedź pojawiła się w debacie z Wałęsą, gdzie składał propozycje dotyczące wolnych wyborów i zniesienia cenzury. Aktywnie uczestniczył też w pracach Światowej Federacji Związków Zawodowych.

Alfred Miodowicz został posłem na Sejm PRL IX kadencji, którym był od 1985 do 1989 roku. Zasiadał także zasiadał w Radzie Państwa oraz Komitecie Centralnym PZPR. 

 

Po zakończeniu kadencji w Sejmie i rezygnacji z członkostwa w Biurze Politycznym PZPR, został przewodniczącym Ruchu Ludzi Pracy, którym był od 1992 do 1995 roku, gdzie kontynuował działalność na rzecz praw pracowniczych i reprezentacji robotników.

Alfred Miodowicz był synem Alfreda Konstantego Miodowicza, zarządcy młyna w Końskich i Elżbiety z domu Kujawiak. Wziął ślub z Zofią Stankiewicz, nauczycielką. 

Ich syn Konstanty (1951-2013) był działaczem opozycji demokratycznej, pułkownikiem Urzędu Ochrony Państwa oraz posłem Akcji Wyborczej "Solidarność", Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego i Platformy Obywatelskiej. 

Córka Alfreda Miodowicza Dobrosława Miodowicz-Wolf (1953-1986) była himalaistką, zginęła podczas schodzenia z K2.