Halina Bortnowska

Halina Bortnowska urodziła się w 1931 roku w Toruniu, ale szkołę podstawową skończyła w 1944 roku w Warszawie. W trakcie Powstania Warszawskiego w 1944 r. została deportowana do niemieckiego obozu pracy. W późniejszych latach uczestniczyła w projektach Akcji Znaków Pokuty polegających na porządkowaniu ruin w Polsce (Oświęcim) i Niemczech (Drezno), była animatorką projektów upamiętnienia ofiar getta warszawskiego, Jedwabnego i Srebrenicy. Angażowała się również w działania na rzecz pojednania polsko-niemieckiego.

Studiowała w Instytucie Katolickim we Wrocławiu oraz na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1961 r. uzyskała dyplom magistra filozofii, a następnie w 1964 r. na Uniwersytecie w Leuven. Podczas studiów pracowała we Wrocławiu i Lublinie z dziećmi oraz dorosłymi jako katechetka.

Halina Bortnowska - działalność społeczna

W latach 70. XX w. współtworzyła ruch hospicyjny w Polsce i pierwsze polskie hospicjum w Nowej Hucie. Jako wolontariusza pomagała terminalnie chorym.

W latach 80. była doradcą Komisji Robotniczej Hutników w Nowej Hucie i uczestniczyła w I Zjeździe NSZZ "Solidarność".

Od 13 grudnia 1981 r. brała udział w trwającym kilka dni strajku w Kombinacie Metalurgicznym w Nowej Hucie, a w stanie wojennym była internowana.

Halina Bortnowska była również uczestniczką ruchu ekumenicznego, który opowiadał się za zwołaniem kolejnego Soboru w Kościele Katolickim. Od 1967 do 1982 aktywnie uczestniczyła w pracach Światowej Rady Kościołów.

W 1986 roku została członkinią Komitetu Helsińskiego w Polsce. Była współzałożycielką Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. W latach 2007-2012 była przewodniczącą Rady Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.

Po 1989 r. była współtwórczynią Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna.

21 października 1993 została wybrana za zastępcę członka Trybunału Stanu.

Działała również jako Członkini Rady Społecznej przy Rzeczniku Praw Obywatelskich. Była związana z organizacjami pozarządowymi.

Halina Bortnowska publikowała m.in. na łamach "Tygodnika Powszechnego", "Gazety Wyborczej" i "Znaku". Była uważana za jedną z najwybitniejszych publicystek współtworzących otwartą linię "Tygodnika Powszechnego".

Od 1961 do 1983 r. była redaktorem i sekretarzem redakcji miesięcznika "Znak". Jako korespondentka tego pisma pełniła w 1964 r. m.in. funkcję dziennikarza-sprawozdawcy trzeciej sesji Soboru Watykańskiego II.

W 2000 r. była współzałożycielką Stowarzyszenia Przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii "Otwarta Rzeczpospolita".

Promowała światowe standardy dziennikarstwa. Prowadziła warsztaty dziennikarskie m.in. dla uczniów, studentów, dziennikarzy.

Halina Bortnowska została w 2001 r. odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2011 r. otrzymała Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.

W 2013 r. została laureatką nagrody im. prof. Zbigniewa Hołdy.

W 2016 roku otrzymała odznakę za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka.

Halina Bortnowska prywatnie była żoną Kazimierza Dąbrowskiego, inżyniera konstruktora. Miała czworo dzieci. Zmarła w wieku 92 lat.

Halina Bortnowska była autorką bloga "Myślennik".