Anna Religa: Boję się o męża

- Chciałabym, abyśmy wyjechali z Warszawy na naszą działkę. Chciałabym, aby on wreszcie odpoczął - zdradza "Faktowi".

zaledwie kilka tygodni po bardzo poważnej operacji wycięcia złośliwego raka płuca, zamiast wypoczywać i spokojnie zbierać siły, haruje za czterech od świtu do nocy. Po czwartkowych całodniowych rozmowach, m.in. z premierem, prezydentem i protestującymi medykami, wieczorem udzielał jeszcze telewizyjnych wywiadów. Do domu wrócił grubo po godzinie 22. Zachrypnięty, kaszlący, nawet laik bez problemu stwierdzi, że powinien odpoczywać w domu, a nie tyrać za czterech.

Żona ministra z dnia na dzień jest coraz bardziej zaniepokojona. Codziennie widzi, jak wlokące się w nieskończoność negocjacje z lekarzami i pielęgniarkami wykańczają i tak już mocno nadwątlone zdrowie jej ukochanego męża. Cierpienie jej męża jest też jej cierpieniem. Anna Religa nie śmie jednak robić mężowi żadnych wyrzutów. Wie, jak ważną rolę w państwie ma on teraz do spełnienia. Dzielna kobieta cierpliwie czeka, aż to wszystko się skończy.

- Strasznie mi go szkoda. Widzę, jak się męczy - Anna Religa tylko "Faktowi" zdradza swój niepokój, który skutecznie ukrywa nawet przed mężem. - Ale znam go! Wiem, że skoro podjął się takiego zadania, to pewnie doprowadzi je do końca - dodaje. Żona ministra zdrowia przyznaje, że nie jest w stanie w żaden sposób pomóc ukochanemu. Jest zupełnie bezradna.