Gerald R. Ford

Ford, który urzędował w Białym Domu w latach 1974-1977, był 38. prezydentem USA. Od dłuższego czasu ciężko chorował na serce; w styczniu przeszedł zapalenie płuc.

Ford

objął władzę w sierpniu 1974 r. po dymisji Richarda Nixona, który ustąpił ze stanowiska w rezultacie afery Watergate. We wrześniu 1974 r. "prewencyjnie" ułaskawił Nixona, któremu groziło kryminalne oskarżenie o złamanie konstytucji. Stało się to główną przyczyną jego porażki w wyborach w 1976 r.

Uważany był powszechnie za "przypadkowego" prezydenta, osiągając to stanowisko nie z wyboru, a wskutek zbiegów okoliczności. W 1973 r. został mianowany przez Nixona wiceprezydentem po rezygnacji z tego stanowiska

Spiro Agnew

, uwikłanego w skandale korupcyjne. W rok później objął najwyższy urząd automatycznie, w wyniku dymisji Nixona.

Swoją kontrowersyjną decyzję ułaskawienia Nixona, Ford uzasadniał potrzebą "uleczenia ran" społeczeństwa po aferze, która znacznie osłabiła jego morale. Jako prezydent starał się potem przywrócić zaufanie Amerykanów do rządu. W przeciwieństwie do swego poprzednika zachował reputację polityka uczciwego i prostolinijnego.

Na arenie międzynarodowej Ford kontynuował politykę odprężenia w stosunkach z ZSRR, zapoczątkowaną przez Nixona i jego sekretarza stanu

Henry'ego Kissingera

. Za jego rządów USA wycofały (w 1975 r.) swe wojska z Wietnamu po 10-letniej wojnie, która zakończyła się opanowaniem Wietnamu Południowego przez komunistów i przyniosła śmierć 58.000 amerykańskich żołnierzy.

Za kadencji Forda podpisano także Porozumienia Helsińskie, które utrwalały pojałtański podział Europy, ale formalnie zobowiązywały także ZSRR do przestrzegania praw człowieka.

Fordowi zdarzały się gafy potwierdzające jego nie najlepsze przygotowanie do sprawowania roli przywódcy supermocarstwa. W 1976 r., w czasie debaty telewizyjnej w kampanii wyborczej z jego rywalem do prezydentury

Jimmy Carterem

powiedział, że Polska i inne kraje Europy Środkowowschodniej "nie są zdominowane" przez ZSRR.

Gerald R.Ford urodził się w Omaha w stanie Nebraska 14 lipca 1913 r. Początkowo nazywał się Leslie Lynch King Jr., nosząc nazwisko swego biologicznego ojca. Po rozwodzie rodziców, który nastąpił, gdy przyszły prezydent miał niecały rok, przejął nazwisko ojczyma. Studiował w college'u na Uniwersytecie Michigan, gdzie otrzymał licencjat (bachelor), a następnie prawo na Uniwersytecie Yale. W czasie II wojny światowej służył w marynarce.

W 1948 r. jako kandydat Partii Republikańskiej, został wybrany do Izby Reprezentantów z okręgu w Grand Rapids w stanie Michigan. W 1963 r. wybrano go przywódcą republikańskiej mniejszości w Izbie.

Znany był jako najbardziej wysportowany prezydent w historii USA; w młodości zapowiadał się na znakomitego gracza futbolu amerykańskiego.

Żona zmarłego prezydenta,

Betty Ford

, przez wiele lat walczyła z depresją i nałogiem alkoholowym i potem aktywnie działała w ruchu pomocy alkoholikom.