Stanisław Władysław Reymont
Stanisław Władysław Reymont (właściwie Stanisław Władysław Rejment) urodził się 7 V 1867 roku we wsi Kobiele Wielkie pod Radomskiem, zmarł 5 XII 1925 roku w Warszawie. Był powieściopisarzem, nowelistą.
W roku 1880 pisarz zamieszkał w Warszawie, rozpoczął naukę zawodu w pracowni krawieckiej u swego szwagra, Konstantego Jakimowicza. Trzy lata później uzyskał jedyne znane świadectwo z III klasy Warszawskiej Szkoły Niedzielno - Rzemieślniczej. W 1884 roku został wyzwolony na czeladnika na podstawie uszytego przez siebie fraka. Po wydaleniu z Warszawy wstąpił do wędrownej trupy teatralnej, występował pod pseudonimem "Urbański". W 1889 roku podjął pracę na kolei Warszawsko - Wiedeńskiej jako starszy robotnik. Około 1890 roku w Częstochowie nawiązał kontakty ze spirytystami, co wywarło silny wpływ na jego życie i twórczość.
Reymont w 1892 roku zadebiutował opowiadaniami drukowanymi w czasopismach (były to między innymi utwory "Suka", "W aptece", "Adeptka"), zdecydował wówczas, iż poświęci się wyłącznie pracy pisarskiej.
W roku 1893 pisarz zamieszkał w Warszawie, w następnym roku towarzyszył pielgrzymce na Jasną Górę, której literackim efektem był reportaż "Pielgrzymka do Jasnej Góry" (1895 rok). Rok później powstała powieść "Komediantka", a następnie "Fermenty" (1897 rok).
W 1895 roku pisarz z rodziną Jakimowiczów wyjechał do Włoch (w 1896 roku przebywał w Łodzi, gdzie gromadził materiały do "Ziemi obiecanej"). Odwiedził Berlin, Brukselę, Londyn. Przebywał dosyć długo w Paryżu (dzięki honorarium za "Fermenty"). Tam właśnie powstał utwór "Ziemia obiecana" (1898 rok), w literaturze polskiej pierwsze tak wnikliwe studium miasta.
W 1900 roku w katastrofie kolejowej pod Warszawą pisarz uległ poważnej kontuzji, której skutki odczuwał do końca życia. Po uzyskaniu wysokiego odszkodowania wyjechał na kurację do Krakowa i Zakopanego.
W 1902 roku Władysław Reymont poślubił Aurelię Szabłowską, z którą wybrał się do Francji, gdzie pracował nad "Chłopami". Poszczególne tomy powieści ukazywały się w latach 1902 - 1909. Za ów dzieło otrzymał Nagrodę Nobla w 1924 roku.
Pisarz przez cały ten okres publikował opowiadania, wśród których warto wymienić: "Przed świtem" (1902 rok), "Komurasaki" (1903 rok), "Ave Patria" (1907 rok), "Senne dzieje" (1908 rok), "Marzyciel" (1908 rok).
W roku 1911 ukazała się powieść "Wampir", w której roi się od seansów spirytystycznych, halucynacji. W tym samym czasie Reymont wydał dramat "Przegrana", który pokazał jego niezbyt wielkie możliwości jako pisarza scenicznego.
Okres I wojny światowej autor spędził w Warszawie, uczestniczył w działalności Wydziału Dobroczynności Rady Głównej Opiekuńczej. W roku 1917 otrzymał nagrodę im. Reja Akademii Umiejętności za "Chłopów".
W latach 1910 - 1918 pracował nad trylogią historyczną "Rok 1794".
Po odzyskaniu niepodległości pisarz dwukrotnie (1919 i 1920 rok) wyjeżdżał do środowisk polonijnych w Stanach Zjednoczonych. Był jednym ze współtwórców pierwszej polskiej spółdzielni kinematograficznej. W roku 1924 wyjechał na kurację do Nicei.
Dzieła Stanisława Władysława Reymonta tłumaczono wielokrotnie na języki obce, dokonywano adaptacji scenicznych i filmowych.
