Był jednym z najlepiej znanych i najchętniej czytanych szwedzkich poetów. Jego twórczość została przetłumaczona na ponad 60 języków. W Polsce ukazały się takie zbiory wierszy jak m.in. "Moja przedmowa do ciszy" (1992), "Muzeum motyli" (1994), "Gondola żałobna" (1996), "Późnojesienny labirynt" (1997), "Niebieski dom" (2000), "Podsłuchany horyzont" (2005). Transtroemer otrzymał Nobla za "zwięzłe, przejrzyste obrazy, które dają nam świeży dostęp do rzeczywistości". W 1990 r. poeta przeszedł udar mózgu. Częściowo sparaliżowany w następstwie choroby, poświęcił się twórczości poetyckiej jako głównemu zajęciu. Mimo niedowładu oraz przejściowej utraty mowy nie zaprzestał prowadzenia aktywnego trybu życia i spotykania się z czytelnikami.