Urodzony w 1918 roku w Novarze Scalfaro poświęcił całe życie polityce. Rezygnując z kariery sędziego, zapoczątkowanej w 1943 roku, trzy lata później został wybrany do Zgromadzenia Konstytucyjnego po referendum, w rezultacie którego zniesiono monarchię i ustanowiona została republika. Od 1946 nieprzerwanie zasiadał w parlamencie i zajmował wielokrotnie stanowisko wiceministra i ministra w resortach sprawiedliwości, transportu, edukacji. Był jednym z założycieli i liderów Chrześcijańskiej Demokracji. W 1987 roku ówczesny prezydent Francesco Cossiga powierzył mu misję utworzenia rządu, ale z niej zrezygnował. W kwietniu 1992 roku Scalfaro został przewodniczącym Izby Deputowanych, a miesiąc później parlament wybrał go na prezydenta kraju. Był szefem państwa w wyjątkowo gorącym okresie, gdy doszło do ujawnienia gigantycznej afery korupcyjnej na szczytach polityki, znanej jako Tangentopoli. Doprowadziła ona do upadku większości partii, w tym także Chrześcijańskiej Demokracji. Gdy zakończyła się jego kadencja, zgodnie z włoskim zwyczajem parlamentarnym Oscar Luigi Scalfaro otrzymał tytuł dożywotniego senatora. Benedykt XVI w telegramach kondolencyjnych wysłanych do rodziny oraz prezydenta Włoch Giorgio Napolitano napisał, że Scalfaro był "wybitnym katolickim mężem stanu", który "działał na rzecz krzewienia dobra wspólnego oraz trwałych wartości etyczno-religijno-chrześcijańskich, należących do tradycji historycznej i obywatelskiej Włoch". "Był wiernym sługą instytucji i człowiekiem wiary" - podkreślił papież, którego słowa przytoczyło Radio Watykańskie.