Hans-Dietrich Genscher był prawnikiem, ekonomistą i politykiem. Pochodził z rodziny mieszczańskiej, urodził się 21 marca 1927 r. w Reideburg. W czasie II wojny światowej w 1943 r. został powołany do służby w oddziałach pomocniczych Luftwaffe, a w latach 1944-1945 przebywał w niewoli - początkowo amerykańskiej, następnie brytyjskiej. W latach 1945-52 przebywał w radzieckiej strefie okupacyjnej, a potem w Niemieckiej Republice Demokratycznej. Po ukończeniu gimnazjum kształcił się dalej na studiach wyższych w Lipsku i Halle. Z chwilą ukończenia studiów i zdobycia zawodu prawnika został referendarzem w Wyższym Sądzie Krajowym w okręgu w Halle. Po opuszczeniu NRD w 1952 r. przeniósł się do Republiki Federalnej Niemiec i zamieszkał w Bremie. W latach 1946-52 był członkiem Partii Liberalno-Demokratycznej, zaś od 1952 r. - członkiem Wolnej Partii Demokratycznej (FDP). Dwa lata później został wybrany na zastępcę przewodniczącego młodzieżówki FDP w kraju Bremy. W latach 1954-56 Hans-Dietrich Genscher pełnił funkcje asesora i adwokata w Bremie, a w latach 1956-59 był naukowym asystentem frakcji FDP w Bundestagu.Przez 33 lata swojego życia był deputowanym do Bundestagu (lata 1965-98). Pełnił również funkcje we władzach Wolnej Partii Demokratycznej - w okresie 1968-74 był zastępcą przewodniczącego FDP, a od 1966 r. jest członkiem zarządu krajowego FDP w kraju Nadrenii-Westfalii.Przez z górą 20 lat Hans-Dietrich Genscher pełnił funkcje ministerialne w gabinetach kierowanych przez trzech kanclerzy. W pierwszym i drugim gabinecie koalicyjnym SPD-FDP kanclerza Willy Brandta był federalnym ministrem spraw wewnętrznych (lata 1969-74). W latach 1974-82 był wicekanclerzem i ministrem spraw zagranicznych w gabinecie (również SPD-FDP) kierowanym przez kanclerza Helmuta Schmidta. Potem przez kolejnych dziesięć lat (1982-92) Hans-Dietrich Genscher kontynuował pracę w trzech kolejnych rządach koalicji CDU/CSU-FDP kierowanych przez kanclerza Helmuta Kohla. Hans-Dietrich Genscher należy do najwybitniejszych polityków europejskich drugiej połowy XX wieku. Był w gronie polityków niemieckich, którzy odblokowali tradycyjne kierunki promieniowania niemieckiej potęgi gospodarczej i politycznej. Za swój główny cel uznawał kontynuację polityki odprężenia i dialogu w bipolarnym podziale świata lat 70. i 80. Aktywnie angażował się również na rzecz konsolidacji Wspólnot Europejskich.