Spoczął w grobowcu rodzinnym żony w Pollone w północnych Włoszech. Włodzimierz Sznarbachowski urodził się w Petersburgu w roku 1913. Ukończył prawo w Warszawie. Przed wojną był działaczem i ideologiem ONR-Falanga. Był więziony w Berezie Kartuskiej. Przez pewien czas związany z Bolesławem Piaseckim. Po wojnie napisał o tym okresie broszurę, której niemal cały nakład wykupił sam Piasecki po to, by zapobiec jej rozpowszechnianiu. O Piaseckim i PAX-ie pisywał też w "Tygodniku Powszechnym" po roku 1989. Długie lata przyjaźnił się ze Stefanem Kisielewskim, znanym felietonistą pisma. Po wydostaniu się z okupowanej Polski Włodzimierz Sznarbachowski znalazł się w Rzymie, gdzie działał w podziemnej Delegaturze Rządu RP na Uchodźstwie. Wtedy też wstąpił do zakonspirowanej Włoskiej Partii Socjalistycznej, a po rozłamie w niej przeszedł do Partii Socjaldemokratycznej Giuseppe Saragata (przyszłego prezydenta Włoch), w której pełnił funkcję przewodniczącego Sekcji Międzynarodowej. Po wyzwoleniu Rzymu Sznarbachowski założył i redagował - jako cywilny pracownik II Korpusu gen. Andersa - kwartalnik literacko-polityczny "Iridion". W roku 1946 wstąpił do działającej na emigracji Polskiej Partii Socjalistycznej, wiążąc się z Adamem i Lidią Ciołkoszami. Był m.in. wiceprzewodniczącym Rady Naczelnej PPS w Londynie i Komitetu Głównego PPS w Niemczech oraz przewodniczącym Klubu PPS w Polskiej Radzie Narodowej (emigracyjnym parlamencie związanym z władzami RP na uchodźstwie: rządem i prezydentem). Ostatnio pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Centralnego Komitetu Zagranicznego PPS. W roku 1952 osiedlił się w Monachium, podejmując pracę w rozgłośni polskiej Radia Wolna Europa. Z RWE współpracował do roku 1990. Twórczość poetycka Włodzimierza Sznarbachowskiego (publikowana w prasie emigracyjnej we Włoszech, Anglii i Niemczech) zebrana jest m.in. w tomikach "Wieczorna Wenus" (Polska Fundacja Kulturalna - Londyn 1984), "Eurydyki" (Biblioteka "Archipelagu - Berlin 1986), "Charonowe sanie" (Polska Fundacja Kulturalna - Londyn 1989), "El trineo de Caronte" (Kraków 1990). Nakładem domu wydawniczego "Aneks" w Londynie w 1997 r. opublikowana została jego książka "300 lat wspomnień". Powszechnie lubiany za osobisty urok i ceniony za erudycję, był w kręgu kolegów po piórze nazywany "cicerone Wolnej Europy".