Był ministrem finansów (jeszcze Czechosłowacji), przez pięć lat premierem, przez cztery lata przewodniczącym Izby Poselskiej, a przez ostatnią dekadę głową państwa. Urodził się 19 czerwca 1941 roku w Pradze. Ukończył wydział handlu zagranicznego tamtejszej Wyższej Szkoły Ekonomicznej i do roku 1970 pracował w Instytucie Ekonomii Czechosłowackiej Akademii Nauk. W następstwie politycznych czystek po upadku praskiej wiosny został zwolniony i znalazł zatrudnienie jako urzędnik w Czechosłowackim Banku Państwowym. W 1987 roku zaczął pracować w Instytucie Prognoz Akademii Nauk. W politykę zaangażował się już na samym początku aksamitnej rewolucji w listopadzie 1989 roku. Jako członek Forum Obywatelskiego (OF) został w grudniu tego samego roku mianowany czechosłowackim ministrem finansów i funkcję tę utrzymał również po pierwszych wolnych wyborach w czerwcu 1990 roku. Miał znaczny udział w przeprowadzeniu gospodarczej transformacji, forsując w tym celu m.in. kuponową prywatyzację. W październiku 1990 roku niespodziewanie został przewodniczącym OF, szybko kierując tę niejednorodną formację ku rozpadowi. Na jej gruzach powstała jako najsilniejsze ugrupowanie centroprawicowa Obywatelska Partia Demokratyczna (ODS) z Klausem na czele. Wygrana ODS w wyborach w lipcu 1992 roku wyniosła go na urząd czeskiego premiera. W ciągu następnych kilku miesięcy wraz z szefem rządu Słowacji Vladimirem Mecziarem pomyślnie wynegocjował "aksamitny rozwód" obu części dotychczasowej czechosłowackiej federacji. Ze stanowiska premiera musiał ustąpić w grudniu 1997 roku w następstwie skandali finansowych w ODS. Utrzymał jednak swą pozycję w partii, która w wyborach w czerwcu 1998 roku zajęła drugie miejsce, za zwycięskimi socjaldemokratami. Klaus zgodził się wtedy wspierać ich mniejszościowy rząd, za co otrzymał fotel przewodniczącego Izby Poselskiej. W 2002 roku ODS znowu zajęła w wyborach drugie miejsce, ale tym razem pozostała w opozycji. Klaus zrezygnował z funkcji przewodniczącego partii, by w lutym następnego roku zostać wybranym przez Zgromadzenie Narodowe na prezydenta państwa jako następca Vaclava Havla. W pięć lat później odbyła się jego reelekcja. Jako prezydent aktywnie angażował się w bieżące wydarzenia polityczne, np. w 2005 roku blokując dymisje ministrów przyspieszył upadek rządu podejrzewanego o korupcję socjaldemokratycznego premiera Stanislava Grossa, a w ostatnich miesiącach korygował niektóre posunięcia walczącego o przetrwanie centroprawicowego gabinetu premiera Petra Neczasa. Zarówno w kwestiach polityki wewnętrznej, jak i zagranicznej - a zwłaszcza współpracy z Unią Europejską - niejednokrotnie publicznie zajmował stanowisko odmienne niż rząd. Klaus, w młodym wieku zawodnik ligowej drużyny koszykówki, do dziś gra w tenisa i jeździ na nartach. Z żoną Livią ma dwóch synów i pięcioro wnucząt.