Najnowszy raport szacujący zniszczenia uwzględnia opracowania poszczególnych krajów oraz ustalenia dwóch najnowszych inspekcji z lat 2008 i 2009. Znajduje się w nim także lista rekomendacji dla irackich władz. Leżący ok. 90 km na południe od Bagdadu Babilon, znany z wiszących ogrodów - jednego z siedmiu cudów starożytnego świata - w latach 2003-2004 służył wojskom koalicji, w tym Polakom, jako obóz Babilon. Już w 2005 roku British Museum porównało tę lokalizację do "zbudowania bazy wojskowej koło piramidy Cheopsa w Egipcie czy brytyjskiego Stonehenge". Raport odnotowuje, że starożytne miasto ucierpiało z m.in. powodu wykopów i wyrównywania terenu. "Uszkodzone zostały najważniejsze obiekty, w tym Brama Isztar i droga procesyjna" - napisano. Babilon i jego muzea były także miejscem grabieży na wielką skalę. Amerykańskie władze tłumaczyły następnie, że miejsce plądrowano by o wiele bardziej, gdyby nie obecność żołnierzy. - Biorąc pod uwagę historyczne i archeologiczne znaczenie Babilonu, ostatnie twierdzenia o szkodach powstałych w czasie wykorzystywania miejsca dla celów wojskowych były wyjątkowo alarmujące - oświadczył Mohamed Djelid, dyrektor irackiego biura UNESCO. Wyjaśnił, że dokument zawiera opis zniszczeń, co do których jest zgoda międzynarodowa", i jako taki stanowi "punkt wyjścia dla odbudowy i konserwacji" Babilonu. W raporcie zwrócono też uwagę na szkody powstałe przed rokiem 2003 i po roku 2004, kiedy Babilon wrócił w ręce irackiej Rady Starożytności i Dziedzictwa (SBAH). Rozległe prace rekonstrukcyjne prowadzone na miejscu przez irackiego dyktatora Saddama Husajna w latach 80. XX wieku uniemożliwiły wpisanie Babilonu na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturalnego UNESCO. Jako "zadowalający" dokument odnotowuje fakt, że "od grudnia 2004 roku nie ma oznak rozmyślnych bądź przypadkowych szkód". "Głównym problemem jest obecnie zaniedbanie i brak konserwacji" - podkreślają autorzy raportu. Położony nad Eufratem starożytny Babilon od czasów Hammurabiego (1792-50 p.n.e.) był stolicą Babilonii. Rozbudowany przez króla Nabuchodonozora II (605-562 p.n.e.) stał się największym miastem ówczesnego świata. Do dzisiaj zachowały się jedynie jego ruiny