Faks ogłaszający alarm powodziowy dotarł na parmeński ratusz w sobotę 11 października około drugiej po południu. Kiedy nikogo już tam nie było. Przeczytany został dopiero w poniedziałek, gdy wody maleńkiej zwykle rzeczułki Baganza zalewały już piwnice najbliżej stojących domów i przelewały się przez stojące im na drodze mosty. W piśmie wysłanym przez prefekturę ostrzegano przed nadchodzącymi obfitymi opadami deszczu i możliwością powodzi. Na szczęście w Parmie nikt nie zginął ani nie było rannych. Skończyło się na stratach materialnych. Świadomość, że i tego można było uniknąć, gdyby miasto lepiej przygotowało się na falę powodziową, jest jednak dla władz bolesna. Tym bardziej, że wystarczyło faks zastąpić pocztą elektroniczną albo SMS-em. We Włoszech jest więcej telefonów komórkowych niż mieszkańców, najwyraźniej nie zostały jednak uznane jeszcze przez biurokrację za godne zaufania narzędzia komunikacji.