Fundacja Barka - organizator konferencji - wraz z samorządowymi partnerami z Anglii i Irlandii prowadzi Centra Integracji Migrantów, pomagające Polakom. - W ciągu kilku miesięcy działalności odwiedziło nas kilka tysięcy osób, z tego kilkudziesięciu pomogliśmy wrócić do kraju, gdyż nie dawali sobie rady za granicą - powiedziała Sadowska. Uczestnicy konferencji chcą, aby w Europie powstała sieć Centrów Integracji Migrantów Zarobkowych, obejmujących nie tylko nielegalnych imigrantów, ale także tych legalnych, z nowych państw UE. - Jesteśmy przekonani, że los +legalnych migrantów+, opuszczających swój kraj w ramach swobodnego przemieszczania się pracowników wewnątrz UE, w większości podlega tym samym mechanizmom (izolacji społecznej, zagrożeniu, bądź nawet pogłębieniu wykluczenia społecznego), co los "nielegalnych migrantów" spoza UE - powiedział współtwórca Barki Tomasz Sadowski. Według Sadowskiego, UE powinna uruchomić programy, które objęłyby wsparciem obywateli nowych państw członkowskich, migrujących w celach zarobkowych do krajów starej Piętnastki. Potrzebne jest utworzenie systemu bezpieczeństwa społecznego, obejmującego nie tylko zjawisko migracji spoza UE. Fundacja Pomocy Wzajemnej Barka powstała w 1989 r. w odpowiedzi na problemy społeczne okresu transformacji ustrojowej. Prowadzą ją Barbara i Tomasz Sadowscy. Fundacja stworzyła system, który przywraca do społeczeństwa osoby wcześniej z niego wykluczone - bezdomne, bezrobotne, samotne, alkoholików, byłych więźniów. Dzięki odpowiedniej pomocy dostają oni możliwość kształcenia, rozwoju, pracy, a nawet uzyskania mieszkania. Barka opiera swoją działalność w Polsce na 4 podstawowych programach: program społeczno-edukacyjny, wspólnoty, ekonomi społecznej oraz mieszkaniowy. Celem Fundacji jest tworzenie systemu wsparcia dla procesu integracji grup społecznie marginalizowanych, na który składają się programy obejmujące ok. 5 tys. osób rocznie. Organizacja wypracowała model pomocy socjalnej, z którego korzystają inne centra w Polsce. Na wdrożenie modelu Fundacja otrzymała środki z Unii Europejskiej, reszta wypracowywana jest poprzez własne przedsięwzięcia Fundacji oraz środki z Europejskiego Funduszu Społecznego. W Wielkiej Brytanii i Irlandii centra finansowane są przez samorządy, Senat RP oraz prywatnych fundatorów.