W lipcu 2009 Sarsak, najmłodszy piłkarz i wschodząca gwiazda palestyńskiej reprezentacji, jechał z rodzinnej Gazy na Zachodni Brzeg, by dołączyć do swojej drużyny. Został aresztowany przez władze Izraela na przejściu granicznym Erez. Władze Izraela oskarżyły go o przynależność do Islamskiego Dżihadu. Agencja Associated Press podała, że izraelski wywiad podejrzewał Sarsaka o podłożenie bomby, która raniła izraelskiego żołnierza, jednak z braku dowodów nigdy nie postanowiono Sarsakowi formalnych zarzutów. Piłkarz odrzucał wszystkie oskarżenia. Ugoda Sarsak został uznany przez izraelskie władze za "unlawful combatant" (w izraelskim prawodawstwie chodzi o cywila dokonującego wrogich aktów wobec Izraela, nieuprawnionego do statusu jeńca zgodnie z międzynarodowym prawem humanitarnym); był jedynym Palestyńczykiem w izraelskich więzieniach o takim statusie. Jego prawa były bardziej ograniczone niż w przypadku tzw. aresztu administracyjnego, który pozwala na przetrzymywanie więźniów w nieskończoność bez stawiania zarzutów i procesu. Ugoda kończąca miesięczny strajk głodowy 1400 palestyńskich więźniów w połowie maja nie objęła Sarsaka, który kontynuował głodówkę do 18 czerwca. Upomnieli się o niego celebryci i świat piłkarski - prezydent FIFA zwrócił się do izraelskiej organizacji piłkarskiej z prośbą o interwencję w sprawie Sarsaka. A władze Autonomii Palestyńskiej wnioskowały, by odebrać Izraelowi prawo do goszczenia mistrzostw Euro 2013 dla młodzików. Po trzech miesiącach bez jedzenia, Sarsak stracił połowę wagi, cierpiał na zaniki pamięci i omdlenia, a wg niezależnych lekarzy jego życie było bezpośrednio zagrożone. W rodzinnej Gazie na Sarsaka czekała rodzina, której nie widział od trzech lat, a setki osób witały go jak bohatera narodowego. Wśród Palestyńczyków piłkarz zyskał sobie przydomek "mistrza świata w strajku głodowym".