To pierwszy od lat przypadek odnalezienia na terenie b. ZSRR szczątków polskiego generała zamordowanego przez Sowietów tuż po ich wkroczeniu na wschodnie tereny RP - komentuje sekretarz Rady Andrzej Przewoźnik. Podkreślił on, że gen. bryg. Sołłohub-Dowoyno był powszechnie znanym i szanowanym mieszkańcem Kobrynia, o wielkich zasługach dla budowy II Rzeczypospolitej. W 1939 r. już jako generał w stanie spoczynku osiadł w majątku Ziołowo k. Kobrynia (był on własnością jego żony, z domu księżnej Dołgorukow). Tam został zastrzelony przez sowieckiego oficera, gdy 26 września 1939 r. chciał przeciwdziałać grabieżom mienia polskiego, dokonywanym po wkroczeniu w rejon Kobrynia Armii Sowieckiej. - To jedna ze spraw, która długo leżała na moim sercu. Mieliśmy pewne informacje i dokumenty na temat miejsca spoczynku generała. Wreszcie udało się ustalić miejsce i ekshumować jego szczątki. Nie byłoby to możliwe bez pomocy białoruskiego ministerstwa obrony - podkreślił Przewoźnik. Mówił on niedawno o przełomie w stosunkach z Białorusią, która po 10 latach powróciła do realizacji umowy z Polską o współpracy w poszukiwaniu miejsc pamięci. Szczątki generała ekshumowano. Zostaną złożone do grobów żołnierskich na cmentarzu katolickim w Kobryniu, obok szczątków pozostałych uczestników polsko-niemieckich i polsko-sowieckich walk o Kobryń. W sobotę z udziałem polskiej delegacji odbędzie się ich uroczysty pochówek, a w przyszłości w Kobryniu ma powstać największy na Białorusi Polski Cmentarz Wojenny. Stanisław Sołłohub-Dowoyno urodził się w 1885 r. w Kijowie. Jako absolwent Korpusu Kadetów w Kijowie i Oficerskiej Szkoły Piechoty w Moskwie i Mikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego w Petersburgu, do 1918 r. służył w Armii Imperium Rosyjskiego. Był oficerem sztabowym carskiej armii. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został pełnomocnikiem gen. Józefa Hallera i szefem polskiej misji wojskowej na południu Rosji w Murmaniu. Od 1923 r. jako pułkownik Sołłohub-Dowoyno dowodził 61. pułkiem piechoty, później dowodził 12. Dywizją Piechoty w Tarnopolu. W 1927 r. awansowany do stopnia generała brygady. Od 1936 r. w stanie spoczynku. Odznaczony m.in. Krzyżem Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych i Złotym Krzyżem Zasługi.