Charles Kuen Kao urodził się 4 listopada 1933 r. w Szanghaju. Już jako dziecko przeprowadzał niebezpieczne eksperymenty chemiczne. Mieszał na przykład związek silnie utleniający, jak chloran potasu ze związkiem łatwopalnym - czerwonym fosforem. Następnie dodawał tę wybuchową mieszaninę do wody, którą wypełniał ulepione z błota kule. Po wyschnięciu taka kula stawała się rodzajem ładunku wybuchowego. - Podczas tych doświadczeń wszędzie wokół mnie był chlor. Podejrzewam, że niemal się zagazowałem. Takie niekontrolowane warunki, w których się dorasta mogą doprowadzić do ogromnej tragedii. Ale ja jakoś przeżyłem - wyznał Kao w wywiadzie z 2004 r. przeprowadzonego przez Roberta Colburna z Centrum Historycznego Instytutu Inżynierii Elektrycznej i Elektronicznej. Jak ocenił, najważniejszą rzeczą było to, że obcował z wieloma ludźmi ciekawymi świata, dlatego mógł uczyć się poprzez czytanie i eksperymentowanie. - To otworzyło nasze umysły w bardziej elastyczny sposób, bez ograniczeń w stylu "Musisz zrozumieć tę książkę zanim będziesz mógł przejść do następnej..." - przyznał. W wieku 24 lat badacz ukończył brytyjską Politechnikę Woolwich (obecnie Uniwersytet Greenwich). Następnie pracował jako inżynier w firmie Standard Telephones and Cables Ltd., brytyjskiej filii amerykańskiej korporacji ITT. W 1960 r. zatrudnił się w centrum badawczym firmy - Standard Telecommunications Laboratories Ltd. i w ciągu 10 lat swojej kariery awansował na stanowisko menagera ds. badań. W 1965 roku doktoryzował się z zakresu elektryki w Imperial College w Londynie i już w następnym roku, razem z Georgem Hockhamem, dokonał swoich pionierskich prac, dzięki którym włókna optyczne stały się medium telekomunikacji, a sam Kao jest obecnie uważany na całym świecie za "ojca komunikacji światłowodowej". Po 4 latach spędzonych na Chińskim Uniwersytecie w Hongkongu Kao wrócił do firmy ITT w 1974 r., jeszcze przed pojawieniem się technologii włókien optycznych na rynku. Dołączył do oddziału firmy zajmującego się produktami elektro-optycznymi w Roanoke (stan Wirginia), jako szef działu naukowego, a następnie został dyrektorem działu inżynierii. W 1982 roku, w uznaniu dla jego badań i zdolności w zarządzaniu, ITT mianowała go pierwszym samodzielnym naukowcem firmy. Od tej pory badacz przebywał głównie w Centrum Zaawansowanych Technologii w Connecticut, z wyjątkiem roku 1985, który spędził w Centrum Badawczym SEL w Niemczech. W 1986 r. został mianowany korporacyjnym dyrektorem ds. badań. W latach 1987-96 pełnił funkcję zastępcy rektora na Chińskim Uniwersytecie w Hongkongu. W 1990 r. Kao został członkiem amerykańskiej Państwowej Akademii Inżynierii (National Academy of Engineering). Na emeryturę przeszedł w 1996 r. Obecnie jest przewodniczącym i dyrektorem naczelnym firmy Transtech Services Ltd. w Hongkongu. Kontynuuje swoje prace w dziedzinie telekomunikacji sieciowej. Zapytany przez Colburna o to, jakie możliwości zastosowania włókien optycznych napawają go największa dumą lub szczęściem, Kao odpowiedział: "Jestem inżynierem, więc moim prawdziwym celem jest to, co może być przydatne, i bardzo interesującą rzeczą jest przewidywanie, w jaki sposób można wprowadzić ulepszenia, a gdy już się je wprowadzi - jak ważną rolę mogą one pełnić w służbie ludzkości". - W pewien sposób czuję, że na przykład możemy teraz używać komputerów do robienia bardzo, bardzo różnych rzeczy. Możemy robić wiele rzeczy niesamowitych i wspaniałych, ale ciągle nie jest jasne w jakim stopniu ich potrzebujemy. ... Jednakże, najważniejsze jest byśmy byli świadomi jakie rzeczy są nam przydatne i jak ich używać, by poprawić nasze życie - podsumował noblista.