2007 - Nagrodą podzielili się Amerykanin włoskiego pochodzenia Mario Capecchi, Brytyjczyk Martin Evans i Amerykanin Oliver Smithies. Jak napisała w uzasadnieniu Komisja Noblowska, "nagrodę przyznano za wykorzystanie zarodkowych komórek macierzystych do modyfikacji genetycznych myszy, co pomogło zrozumieć udział genów w rozwoju zarodków, rozwoju organizmów dorosłych oraz w procesie starzenia się". Badania noblistów pozwoliły też wyjaśnić podstawy rozwoju niektórych chorób o podłożu genetycznym, a także poznać wrodzone skłonności do zapadania m.in. na choroby nowotworowe, układu krążenia, cukrzycę. 2006 - Nagrodę Nobla - za odkrycie mechanizmu interferencji RNA, które może mieć zastosowanie w terapii genowej i biotechnologii - otrzymali Amerykanie - 47-letni Andrew Z. Fire i 46-letni Craig C. Mello. Zjawisko interferencji RNA występuje w komórkach roślin, zwierząt i ludzi. Stanowi naturalny mechanizm obrony przed wirusami, reguluje aktywność genów. 2005 - Nagroda Nobla z medycyny i fizjologii przypadła w udziale dwóm Australijczykom, Barry'emu J. Marshallowi i J. Robinowi Warrenowi za odkrycie bakterii Helicobacter pylori i jej roli w rozwoju choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. 2004 - Nagroda Nobla z medycyny i fizjologii trafiła w ręce Richarda Axela i Lindy B. Buck z USA. Nagrodzono ich za badania nad receptorami węchowymi i układem węchowym - naukowcy dzięki serii pionierskich badań wyjaśnili, jak działa zmysł węchu. 2003 - Nobla przyznano za wykorzystanie rezonansu magnetycznego w medycynie. Laureatami zostali: Paul C. Lauterbur (USA) i sir Peter Mansfield (Wielka Brytania). 2002 - Nagrodzono badania nad udziałem genów w procesach rozwoju organów oraz za odkrycia związane z procesem zaprogramowanej śmierci komórek - apoptozy. Otrzymali ją: Amerykanin H. Robert Horvitz oraz dwóch badaczy brytyjskich: Sydney Brenner i John E. Sulston. 2001 - Laureatami Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii zostali Amerykanin Leland H. Hartwell oraz dwaj Brytyjczycy - R. Timothy (Tim) Hunt i Paul M. Nurse. Nagroda przyznana została za badania nad białkami biorącymi udział w regulacji cyklu komórkowego. W perspektywie odkrycia te mogą otworzyć nowe możliwości w terapii raka - głosi uzasadnienie nagrody. 2000 - Nagrodę Nobla otrzymał Arvid Carlsson, urodzony w Szwecji, profesor farmakologii - za odkrycie, że dopamina jest bardzo ważnym przekaźnikiem w centralnym układzie nerwowym i bierze m.in. udział w regulacji aktywności ruchowej człowieka. Drugim laureatem był Paul Greengard, Amerykanin, prof. farmakologii i psychiatrii. Nagrodzono go za odkrycie, w jaki sposób neuroprzekaźniki (jak dopamina, noradrenalina i serotonina) działają na synapsy, tj. połączenia służące komórkom nerwowym do komunikacji. Trzeci nagrodzony - Eric R. Kandel, ur. w Wiedniu, neurobiolog opisał z kolei rolę synaps w procesach uczenia się i zapamiętywania oraz mechanizm ich regulacji. 1999 - Nagrodzono Guentera Blobela (Niemcy, USA), biochemika urodzonego w Niegosławicach (dawniej: Waltersdorf) w obecnym województwie lubuskim w Polsce. Odkrył on, że białka posiadają system wewnętrznej sygnalizacji regulujący ich transport i lokalizację wewnątrz komórki. 1998 - Nagrodę przyznano trzem amerykańskim farmakologom - Robertowi R. Furchgottowi, Louisowi J. Ignarro oraz Feridowi Muradowi, za odkrycie roli tlenku azotu jako cząsteczki sygnalizacyjnej w układzie sercowo-naczyniowym. To odkrycie zaowocowało m.in. opracowaniem jednego z najsłynniejszych leków ostatnich lat - Viagry.