- Nie czuję się zbyt pewnie tak wystawiona na widok publiczny. Trochę mnie to przeraża. Mam nadzieję, że nie zapłacę za to zbyt wysokiej ceny - powiedziała świeżo upieczona noblistka. Jelinek szerzej znana jest głównie jako autorka powieści "Pianistka", na kanwie której oparto scenariusz filmu pod tym samym tytułem. Ma opinię feministki i pisarki kontrowersyjnej. W rodzinnej Austrii jej sztuki w ostatnich latach były przyjmowane bardzo chłodno. Zdarzało się, że w aktorów rzucano śmieciami, widzowie ostentacyjnie opuszczali teatr. Po publikacji "Pianistki" podniosły się głosy, że uprawia "pisarską pornografię". Po wydaniu powieści "In Lust" (1989), a potem "Gier. Ein Unterhaltungsroman" (2000), doklejono jej etykietkę wojującej feministki. Jelinek jest dopiero dziesiątą kobietą, którą uhonorowano Literacką Nagrodą Nobla. Od Szwedzkiej Akademii, przyznającej to prestiżowe wyróżnienie, otrzyma czek na 10 mln szwedzkich koron (1,36 mln dol.) Noblistka przyznała dziś, że nagroda to dla niej "zaskakujący, wielki zaszczyt". Przy okazji poinformowała, że z powodu choroby nie stawi się 10 grudnia w Sztokholmie po odbiór nagrody. - Nie mogę w tej chwili wystawiać się na kontakty z ludźmi - powiedziała. Posłuchaj relacji wiedeńskiego korespondenta RMF, Tadeusza Wojciechowskiego: Jelinek jest pisarką, ale również dyplomowaną organistką i pianistką. Słynie z demaskacji stereotypów językowych, których funkcją jest ukrywanie niewygodnych przejawów faszyzmu, antysemityzmu, władzy mediów i dominacji mężczyzn w różnych sferach życia. Do jej najważniejszych dzieł zalicza się m.in. takie powieści, jak "Die Liebhaberinnen" ("Kochanki", 1975), "Lust" ("Żądza", 1989) i "Pianistka" (Die Klavierspielerin 1983), która przysporzyła Jelinek niecodziennej popularności i oskarżeń o uprawianie literackiej pornografii. Spośród utworów pisarki w Polsce ukazały się dotychczas: "Pianistka" i "Choroba, albo współczesne kobiety". Szwedzka Akademia w uzasadnieniu werdyktu wyeksponowała "nadzwyczajną lingwistyczną pasję" i inne środki wyrazu artystycznego, jakimi charakteryzuje się twórczość Jelinek, oraz "muzyczny przepływ głosów i kontrgłosów w powieściach i dramatach, które z niezwykłą pasją lingwistyczną demaskują absurdalność stereotypów społecznych i ich ujarzmiającą siłę".