Technika datowania węglowego sama w sobie nie może potwierdzić, że jest to relikwia świętego, ale uprawdopodabnia twierdzenia archeologów, którzy ją znaleźli wraz z fragmentami czaszki, kości szczękowej, ramiennej i zębem w ruinach bułgarskiego monastyru. Profesorowie Thomas Higham i Christopher Ramsey badali wszystkie cztery fragmenty kostne, ale wiek udało im się ustalić tylko w stosunku do jednego z nich. Przed przystąpieniem do badań sądzili, że szczątki mogą być późniejsze i sięgać III-IV w. - Wynik badań kości śródręcza jasno wskazuje, że należała do kogoś, kto żył na początku pierwszego wieku. Nie można definitywnie przesądzać, że osobą tą był Jan Chrzciciel, i najprawdopodobniej nigdy nie da się tego ustalić ponad wszelką wątpliwość - powiedział prof. Higham. Wcześniej naukowcy z Kopenhagi na podstawie badań DNA potwierdzili, że wszystkie kości należały do jednego mężczyzny pochodzącego z Bliskiego Wschodu. Relikwiarz z fragmentami czterech kości i zębem znaleziono przed dwoma laty w ruinach prawosławnego monastyru na bułgarskiej wyspie Sweti Iwan (Święty Jan) na Morzu Czarnym. Monastyr na wyspie św. Jana był ważnym ośrodkiem kultury bizantyjskiej i miał specjalny status. Ostatecznie zburzyli go Turcy otomańscy w 1629 r., by nie dopuścić do tego, by służył za bazę kozackim piratom. Wraz z relikwiarzem znaleziono skrzynkę z piaskowca z greckim napisem "Boże, miej w opiece twego sługę Tomasza. Świętemu Janowi 24 czerwca". Data, jak sądzą archeolodzy, może być odniesieniem do daty urodzin świętego, a Tomasz to osoba, której powierzono przewiezienie relikwii pierwotnie znajdujących się w Antiochii, obecnie na granicy turecko-syryjskiej. Św. Jan był kuzynem Jezusa Chrystusa, który ochrzcił go w Jordanie. Słynął z pobożności i prostoty życia. Między 30-35. rokiem naszej ery został ścięty z rozkazu tetrarchy Heroda Antypasa. Relikwie świętego znajdują się m.in. w Turcji, Czarnogórze, Grecji, Włoszech i Egipcie.