W ślady szefa amerykańskiej dyplomacji poszło trzech kolejnych ministrów. Dymisje złożyli szefowie resortów rolnictwa - Ann Venneman, oświaty - Rod Paige i energetyki - Spencer Abraham. Wcześniej odeszli już ze stanowisk: minister sprawiedliwości John Ashcroft i minister handlu Don Evans. Oczekuje się, że w drugiej kadencji Bush wymieni około połowy swego gabinetu. Dymisja Powella nie była zaskoczeniem, gdyż od dawna pozostawał on w konflikcie z dominującymi w ekipie Busha zwolennikami twardego kursu w polityce zagranicznej i obronnej, z wiceprezydentem Dickiem Cheneyem i ministrem obrony Donaldem Rumsfeldem na czele. Jako powód ustąpienia Powell podał chęć powrotu do życia prywatnego. Za najpoważniejszego kandydata na nowego szefa dyplomacji uchodzi obecny ambasador USA przy ONZ, John Danforth. Wymienia się też doradczynię prezydenta ds. bezpieczeństwa narodowego Condoleezzę Rice i jej zastępcę Stephena Hadleya. Relacja z Waszyngtonu Grzegorza Jasińskiego: Sekretarz stanu - jak się powszechnie uważa w Waszyngtonie - nie miał przekonania co do potrzeby prowadzenia wojny z Irakiem i wątpił w wiarygodność dowodów rzekomego posiadania przez reżim Saddama Husajna broni masowego rażenia i jego wspólpracy z Al- Kaidą. Mimo to musiał firmować politykę Busha, m.in. w słynnym przemówieniu na forum Rady Bezpieczeństwa ONZ w lutym 2003 r., gdzie uzasadniał wspomnianymi dowodami konieczność użycia siły wobec Iraku. W 2002 r. Powell bezskutecznie usiłował doprowadzić do wznowienia dialogu izraelsko-palestyńskiego, udał się w tym celu na Bliski Wschód, ale jego starania nie spotkały się ze wsparciem Busha, a nawet były sabotowane przez twardogłowych, którzy podejrzewali, że pragnie on "zrehabilitować" jako partnera rozmów bojkotowanego przez USA Jasera Arafata. Powell był przeciwnikiem unilateralnej polityki zagranicznej ekipy Busha, odrzucania traktatów międzynarodowych i unikania współpracy z ONZ. W gabinecie - jak oceniają komentatorzy - "wykorzystywano" go do budowania sojuszy do wojny w Afganistanie, ale nie słuchano, kiedy próbował się przeciwstawiać neokonserwatystom prącym do wojny w Iraku. Colin Powell urodził się w 1937 r. w nowojorskim Harlemie. Studiował na Uniwersytecie Georgetown w Waszyngtonie. Przez 35 lat był żołnierzem zawodowym, służył w Wietnamie. Za prezydentury Ronalda Reagana kierował Radą Bezpieczeństwa Narodowego. W 1989 r. został szefem sztabu generalnego armii amerykańskiej. Kierował operacją "Pustynna burza". Po odejściu ze stanowiska założył fundację Obietnica Ameryki, wspierającą edukację młodzieży z najbiedniejszych grup społecznych.