56-letni liberalny polityk stał na czele trzech kolejnych centroprawicowych gabinetów rządzących Danią przez ostatnich siedem lat. Jego działalność na forum Unii Europejskiej i ONZ sprawia, że jest uważany za weterana polityki międzynarodowej. Od początku kariery politycznej związany był z Duńską Partią Liberalną (Venstre). Mając 21 lat stanął na czele jej młodzieżówki, a cztery lata później, kiedy skończył studia ekonomiczne, został wybrany do parlamentu jako najmłodszy deputowany. W latach 80. był ministrem, a gdy pod koniec 2001 roku Partia Liberalna wygrała wybory, dokonując przełomu w duńskiej polityce, został premierem. W trakcie kariery politycznej z zagorzałego liberała zmienił się w obrońcę państwa opiekuńczego. W 2002 roku, kiedy Dania przewodniczyła Unii Europejskiej, to właśnie Rasmussen był twórcą konsensusu podczas najtrudniejszego etapu negocjacji w sprawie rozszerzenia UE. Dwa lata później doprowadziły one do przyjęcia do Unii dziesięciu nowych krajów, w tym Polski. W 2003 roku Rasmussen - osobisty przyjaciel George'a W. Busha - poparł amerykańską inwazję w Iraku, dokąd wysłał duńskich żołnierzy. Wzywał też do wysłania większej ich liczby do Afganistanu. Obecnie 750 Duńczyków walczy tam z talibami w najbardziej niebezpiecznych regionach. Krytykowany w kraju za poparcie dla Amerykanów trzykrotny szef rządu (reelekcje w 2005 i 2007 roku) pod presją opinii publicznej w 2007 roku wycofał z Iraku duńskich żołnierzy. Rasmussen zasłynął m.in. tym, że w 2005 roku po opublikowaniu w duńskiej prasie satyrycznych rysunków przedstawiających proroka Mahometa, w imię wolności słowa odmówił przeproszenia za nie. Podkreślał, że rząd nie ma kompetencji, by osądzać publikacje prasowe lub je cenzurować. Rysunki wywołały jednak zamieszki i ataki na duńskie ambasady w wielu krajach muzułmańskich, a przeciwnicy karykatur krytykowali Rasmussena za ignorowanie drażliwych dla wyznawców islamu kwestii. Z tego powodu kandydatura Rasmussena na szefa NATO budziła sprzeciw Turcji, która jest członkiem Sojuszu i drugą siłą w nim pod względem liczebności żołnierzy. Władze w Ankarze mają też za złe duńskiemu premierowi, że opierał się zamknięciu nadającej z Danii kurdyjskiej telewizji Roj, którą podejrzewają o związki z separatystami kurdyjskimi. Przez ostatnie lata Rasmussen prowadził zabiegi dyplomatyczne związane z nowym porozumieniem klimatycznym ONZ. Starał się włączyć największe kraje - USA, Chiny, Brazylię i Indie - do poparcia porozumienia, które ma być podpisane jeszcze w tym roku na konferencji w Kopenhadze w sprawie klimatu - tzw. COP15. Na forum publicznym Rasmussen wyróżnił się tym, że jako pierwszy europejski polityk wykorzystał w kontakcie z wyborcami portal społecznościowy Facebook. Jego żona Anne-Mette Rasmussen zdobyła rozgłos, biorąc udział w popularnym telewizyjnym konkursie tańca towarzyskiego. Para ma troje dzieci. Jako szef NATO Rasmussen, zdaniem analityków, będzie starał się, by Sojusz współpracował ściślej z UE i ONZ.