Konserwator zabytków Henryk Kustosz podkreślał podczas konferencji prasowej w Muzeum Narodowym w Szczecinie wagę znaleziska. "Konieczne są dalsze badania" - Jeśli chodzi o historię architektury, jest to znalezisko bezwzględnie nietuzinkowe, mające duże znaczenie, bo odkrywające kościół, o którym wielu naukowców próbowało pisać i odtwarzać, ale wszyscy robili to na zasadzie absolutnych hipotez niemających żadnego pokrycia w rzeczywistości, która została odsłonięta - powiedział Kustosz. Jak mówił, naukowcy mają już plan kościoła, ale istotny jest także kompleks klasztorny. - Klasztor to nie był tylko kościół, ale cały zespół zabudowy, jak się okazuje łącznie z krużgankami. Konieczne są dalsze badania, natomiast już w tej chwili wiemy, jaka była skala tego klasztoru, jaki to był kościół i możemy szukać powiązań - dodał Kustosz. Kustosz zaznaczył, że dominikanie, którzy tutaj przybyli, wkomponowali się w pejzaż architektury dominikańskiej w Polsce w tym czasie. Prezbiterium dominikańskiego kościoła stoi w miejscu wcześniejszego drewnianego kościoła św. Idziego, ufundowanego przez rycerza Czesława. Według Kustosza do drewnianej świątyni dobudowana została nawa, a później drewniane prezbiterium przebudowano na murowane. Krótka historia kościoła W źródłach historycznych kościół św. Idziego pojawia się u schyłku wczesnego średniowiecza (początek XIII w.) jako już istniejąca budowla darowana przybyłym do Kamienia dominikanom, którzy na przyległym terenie wznieśli klasztor. Powstanie świątyni chrześcijańskiej przy lub na wzgórzu nazwanym później Aschenberg, niektórzy badacze wiążą z misją chrystianizacyjną św. Ottona z Bambergu, który erygował jeden - w granicach grodu, gdzie znajdowała się siedziba książęca - lub dwa kościoły w Kamieniu. Należący do dóbr klasztornych kościół św. Idziego podzielił losy zabudowy założenia dominikańskiego - w XVI w. został pozbawiony wyposażenia, a następnie uległ zniszczeniu. Podczas prac archeologicznych w Kamieniu Pomorskim poza śladami kościoła dominikańskiego odkryto także m.in. kilka pochówków wczesnośredniowiecznych i liczne groby, zawierające kilkaset szkieletów, datowane od schyłku średniowiecza do początku XVII wieku.