Prof. Leszek Słupecki powiedział w laudacji, "Prof. Filipowiak to człowiek, który zasłużył sobie na ten medal pracą, życiem i dorobkiem. Lux et Laus oznacza światło i chwałę, prof. niósł światło wiedzy i pracował na chwałę mediewistyki i szczecińskiego środowiska naukowego. Medal należy się jemu, jak mało komu". Wyróżnienie dla profesora Filipowiaka przyznano za znaczenie i skalę jego odkryć, nowatorstwo w metodach prac wykopaliskowych w trakcie badań Wolina, Pomorza Zachodniego i Afryki Zachodniej. Doceniono także zaangażowanie w ochronę i promocję dziedzictwa kulturowego oraz kształtowanie szczecińskich instytucji naukowych i muzealnych. "Prof. Filipowiak od 1951 r. prowadził badania wykopaliskowe na Pomorzu Zachodnim i organizował tam życie naukowe i muzealne (m.in. jako dyrektor Muzeum Narodowego w Szczecinie)" - możemy przeczytać w uzasadnieniu przyznania medalu. "Prowadzone przez niego wykopaliska na Wolinie i w Szczecinie przyniosły odkrycia przełomowe dla poznania wczesnych dziejów tych miast. Władysław Filipowiak zasłynął także jako badacz religii pogańskiej Słowian, z powodzeniem prowadząc w tej dziedzinie (jeszcze w latach 60.) badania interdyscyplinarne, wykorzystujące źródła archeologiczne, pisane i etnograficzne". Prof. Filipowiak jest również wybitnym badaczem Afryki, "Stojąc na czele polskiej ekspedycji badał początki wczesnośredniowiecznych struktur państwowych w Mali. Badania te miały znaczenie nie tylko dla poznania dawnej historii Afryki, ale także - porównawczo - pomagają zrozumieć analogiczne procesy państwotwórcze zachodzące nieco wcześniej w Europie Środkowej" - napisano w uzasadnieniu. Medal "Lux et Laus" wyróżnia osoby, których praca badawcza i działalność naukowa przyniosły znaczące rezultaty, odznaczające się m.in. twórczym charakterem prac badawczych, stosowaniem nowych metod, działalnością popularyzatorską oraz etyczną postawą. Wyróżnienie przyznaje Stały Komitet Mediewistów Polskich. Dotychczasowi laureaci medalu to m.in. Gerard Labuda, Jacques Le Goff, Witold Hensel, Otto Gerhard Oexle, Marian Biskup, Ivan Hlavacek czy Lech Leciejewicz. Prof. Filipowiak ukończył w 1950 r. studia na Akademii Handlowej w Szczecinie, następnie w 1953 archeologię na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Doktoryzował się w Instytucie Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk 1967 r., habilitował w 1979 r. Od 1989 r. jest profesorem. W 1955 r. objął stanowisko dyrektora Muzeum Narodowego w Szczecinie, które sprawował aż do 2000 r. Założył rocznik Materiały Zachodniopomorskie. Od 1952 r. z ramienia Instytutu Archeologii i Etnologii PAN kierował wykopaliskami w Wolinie. Zainicjował prowadzone od 1962 r. badania etnologiczne w Afryce Zachodniej. W 1972 r. został wykładowcą w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Szczecinie. Prowadził także gościnne wykłady w Bratysławie, Oslo, Lund, Sztokholmie, Kopenhadze, Amsterdamie, Berlinie, Kilonii i Reykjaviku. W 1981 r. jako ekspert UNESCO przebywał w Mongolii.