Zbigniew Dłubak (1921-2005), fotograf, malarz, teoretyk sztuki, wieloletni redaktor miesięcznika "Fotografia", był jedną z czołowych postaci polskiego środowiska fotograficznego po 1945 roku. Debiutował w 1947 roku eksperymentalnymi pracami nawiązującymi do doświadczenia awangardy okresu międzywojennego. W latach 50. związany był z Grupą 55, realizował obrazy metaforyczne i fotografie dokumentalne peryferii Warszawy i okolic. Jest autorem radykalnej instalacji fotograficznej "Ikonosfera I", a także realizowanych w latach 70. plansz badających fluktuacje znaczeń w obrazie ("Gestykulacje, Czynność-Gest, Desymbolizacje"). Ostatnie dwadzieścia lat twórczości poświęcił na realizację fotograficzno-malarskiego cyklu "Asymetria". Jak pisze w katalogu wystawy Marianna Michałowska: "dokument w refleksji Dłubaka funkcjonuje na kilku poziomach: po pierwsze jako fotografia publicystyczna, po drugie jako metafora. Gdybyśmy chcieli wpisać zdjęcia miejskich peryferii w ten obszar, okazałoby się, że oglądamy opowieść o powojennej rzeczywistości Warszawy. Fotografia publicystyczna bowiem miałaby porządkować zarejestrowane na obrazach zdarzenia w fabułę. Istnieje jednak również głębszy, metaforyczny poziom znaczeniowy fotografii dokumentalnej. Określony kontekstem społeczno-historycznym temat fotografii, jego chwilowe zaangażowanie przestają być w nich najważniejsze. Gdybyśmy chcieli spojrzeć na te fotografie w ten sposób moglibyśmy dostrzec zakorzenione w obrazie ślady pustki, katastrofy, upadku miasta i jego mieszkańców. Ten drugi, metaforyczny poziom interesował autora w owym czasie szczególnie. Dzięki metaforze bowiem, fotografia mogłaby przekroczyć granice dosłowności i umożliwić wejście w obszar sztuki, a z czasem zbudować fundament dla abstrakcyjnej fotografiki". Wernisaż: 22 czerwca 2009, godz. 18 w Galerii Fotografii pf. Wystawę zobaczyć można do 19 lipca 2009 roku. Bilety: 2 i 3 zł.