Prace na terenie dawnego niemieckiego obozu jenieckiego Oflag II D Gross Born były prowadzone przez Izbę Muzealną w Bornem Sulinowie oraz grupę pasjonatów z całej Polski. W poszukiwaniach uczestniczyli również leśnicy - inżynier nadzoru Maciej Duda i leśniczy leśnictwa Dudylany Piotr Antczak. Celem prac badawczych było ustalenie dokładnego przebiegu wykonanego przez francuskich jeńców tunelu. Dzięki użyciu dwóch nowoczesnych georadarów udało się odnaleźć miejsce, w którym znajdował się barak 35. To właśnie w nim znajdowało się wejście do tunelu. Francuscy jeńcy wojenni rozpoczęli budowę tunelu we wrześniu 1941 r., a ukończyli w marcu 1942 r. Ze wstępnych analiz i ustalonej georadarami trasy przebiegu tunelu wynika, że jego całkowita długość wynosiła ponad 140 metrów, a głębokość ok. 7 metrów. Poszukiwania udokumentowała ekipa Telewizji Polskiej z programu "Było nie minęło...". W listopadzie TVP Historia wyemituje reportaż na temat historii tunelu oraz okoliczności jego odkrycia. Ucieczka Francuzów Tunelem - w połowie marca 1942 r. - w ciągu dwóch dni uciekło 17 jeńców z Oflagu II D Gross Born. Trzeciego dnia ucieczki, 17 marca, wychodzący z tunelu porucznik Andre Rabin został czterokrotnie postrzelony przez niemieckich wartowników. W wyniku odniesionych ciężkich ran Andre Rabin, pomimo przeprowadzonej przez polskiego lekarza, por. Edmunda Mroczkiewicza, operacji, zmarł w szpitalu jenieckim w Czarnem. Nazwisko zastrzelonego francuskiego oficera upamiętniono na pomniku przy drodze wiodącej na teren dawnego Oflagu II D Gross Born. Jeśli ustalona wstępnie długość tunelu zostanie potwierdzona dodatkowymi pomiarami geodezyjnymi, to będzie to najdłuższy tunel ucieczkowy wykonany przez jeńców w czasie drugiej wojny światowej. Uznawany do tej pory za najdłuższy tunel w Stalagu Luft III, który znajdował się w okolicach Żagania, miał długość około 111 m. Historia tunelu ze Stalagu Luft III została spopularyzowana dzięki amerykańskiemu filmowi w reżyserii Johna Sturgesa "Wielka ucieczka", w którym główną rolę grał Steve McQueen. Film został nominowany do nagrody Złotego Globu w kategorii najlepszy dramat w 1963 r.