Wyspa Wielkanocna - wiadomości, zdjęcia

Powierzchnia: 163,6 km² Ludność: 7750 Język urzędowy: hiszpański Waluta: peso chilijskie Wyspa Wielkanocna to jedno z najbardziej zagadkowych miejsc na świecie , które jest owiane legendami i tajemnicami związanymi z rdzenną ludnością Rapa Nui. Moai, czyli słynne kamienne posągi wykute w tufie, są symbolem geniuszu mieszkańców wyspy . Wyspa Wielkanocna - położenie i klimat Wyspa Wielkanocna znajduje się w południowo-wschodniej części Oceanu Spokojnego . Rapa Nui Jest pochodzenia wulkanicznego i charakteryzuje się pagórkowatym krajobrazem . Klimat na wyspie jest deszczowy tropikalny, z łagodnymi temperaturami przez cały rok. Oddalona o 3600 km od wybrzeży Ameryki Południowej i o 4000 km od Tahiti Wyspa Wielkanocna stanowi najdalej wysuniętą na wschód część Polinezji i Oceanii . Jej krajobraz tworzy kilka stożków wulkanicznych , osiągających wysokość do 601 m n.p.m. ( Cerro Terevaka w masywie Rano Aroi) i opadających ku morzu przeważnie w postaci wysokich klifów. Na wyspie można spotkać liczne jaskinie - pozostałości po kanałach lawowych. Szatę roślinną tworzą trawy i nieliczne gaje palmowe . Wyspa Wielkanocna - ustrój polityczny Pod względem administracyjnym Wyspa Wielkanocna jest częścią Chile i należy do regionu Valparaíso . Mieszkańcy wyspy mają chilijskie obywatelstwo , a władzę sprawuje gubernator mianowany przez rząd centralny w Santiago . W ostatnich latach nasilają się ruchy autonomiczne , które dążą do większej niezależności wyspy , głównie w zakresie zarządzania jej dziedzictwem kulturowym oraz ochroną środowiska. Wyspa Wielkanocna - gospodarka Najważniejszym filarem gospodarki jest turystyka , która stanowi podstawowe źródło dochodów mieszkańców . Poza turystyką ważną rolę odgrywa rybołówstwo oraz drobne rolnictwo . Wyspa Wielkanocna - historia w pigułce Pierwszymi osadnikami na Wyspie Wielkanocnej byli Polinezyjczycy , którzy stworzyli rozwiniętą cywilizację Rapa Nui . Jednak według innej teorii część późniejszych mieszkańców wyspy zwanych "długouchymi" przybyła z Ameryki Południowej. Próbował to udowodnić norweski etnograf i podróżnik Thor Heyerdahl , który w 1947 roku przeprawił się słynną tratwą Kon-Tiki z Ameryki Południowej do Polinezji przez Ocean Spokojny. Dowodził on, że o takiej migracji w kierunku zachodnim świadczą m.in.: obecność na wyspie słodkich ziemniaków, miejscowe legendy oraz słynne posągi z Wyspy Wielkanocnej , w których zaznaczona jest cecha anatomiczna "długich" uszu , w odróżnieniu od krótkich - pochodzenia polinezyjskiego. Z kolei podania mówią, że "długousi" zostali wybici podczas zbrojnej rewolty na wyspie już po tym jak na wyspie wylądowali Europejczycy. W 1722 roku wyspę odkryli Europejczycy, a konkretnie Holendrzy z okrętu dowodzonego przez Jacoba Roggevereena. Zawitali na wyspę w niedzielę Wielkiej Nocy 1722 roku i to z tej okazji nazwali ją Wyspą Wielkanocną . Po wylądowaniu załoga zaobserwowała wśród wyspiarzy trzy różne grupy rdzennych mieszkańców: niektórzy mieli skórę ciemną, inni czerwonawą, a jeszcze inni uderzająco bladą i rude włosy. Wśród nich byli tacy, którzy mieli dziwnie wydłużone uszy (przez umieszczone w nich krążki) i zdawali się darzyć szczególnym szacunkiem potężne posągi kamiennych głów. Z kolei przed przełomem lat 1773 i 1774 w czasie swojej drugiej wyprawy dookoła świata na Wyspie Wielkanocnej wylądował angielski żeglarz, kartograf, astronom i odkrywca James Cook . W XIX wieku Rapa Nui została anektowana przez Chile . Wyspa wielkanocna - tajemnicze posągi Tajemnicze kamienne posągi na Wyspie Wielkanocnej są magnesem dla turystów z całego świata, a równocześnie największą zagadką wyspy. Na temat tzw. moai, którymi usiana jest Rapa Nui, powstało wiele teorii, mówiących o posągach jako wyobrażeniu bóstw czy przodków. Twórcy posągów ustawiali je na brzegu na ułożonych z kamiennych bloków podestach zwanych ahu. Nie każdy jednak wie, że posągi podniesione do pozycji pionowej znajdują się tylko w kilku punktach wybrzeża. W sumie stoi ich obecnie na różnych ahu nie więcej niż 50. Ale i ta liczba wystarczy, by zrobić na przybyszu wielkie wrażenie. Policzono, że na całej Wyspie Wielkanocnej jest przeszło 600 posągów (niektóre źródła mówią o 900) . Około 150 z nich porzucono przed wiekami w kamieniołomie Rano Raraku , gdzie powstawały. Niektóre posągi pozostawiono na wpół zasypane ziemią , leżące lub sterczące w pozycji pionowej, inne jeszcze nie zostały oddzielone od górskiego zbocza. Ich waga dochodziła nawet do 100 ton , a mieszkańcy Rapa Nui używali do ich obróbki jedynie narzędzi z obsydianu - twardego, szklistego kamienia wydobywanego z wygasłych wulkanicznych kraterów. "Nie znali koła i tajemnicą pozostaje, jak kamienne kolosy wędrowały z kamieniołomu na wybrzeże . Jedna z teorii sugeruje, że używano do tego celu rodzaju kroczącego dźwigu pod którym w pozycji poziomej podwieszony i następnie przesuwany krokami był posąg" - pisze Wojciech Dąbrowski. Według miejscowa tradycji posągi "same chodziły". "Najdłuższy szereg moais znajduje się na Ahu Tongariki" - pisze jeszcze w swoich wspomnieniach z wyprawy na wyspę podróżnik Wojciech Dąbrowski. Jednak te najlepiej zachowane i najbardziej malowniczo usytuowane stoją przy Anakenie - jedynej piaszczystej plaży na wyspie. Kilka z nich dźwiga dodatkowo na głowach wykonane z czerwonego kamienia cylindryczne kapelusze pukao . Anakena to w surowym pejzażu Rapa Nui prawdziwie rajski zakątek. Jak zwraca uwagę Wojciech Dąbrowski, Wyspa Wielkanocna uważna jest wprawdzie za część Polinezji , ale jej krajobraz kłóci się z tradycyjnymi wyobrażeniami przedstawiającymi wyspy okolone złotymi piaszczystymi plażami i pokryte palmowymi gajami. Tutaj wszędzie z wyjątkiem Anakeny brzegi są skaliste i niegościnne . To właśnie przy tej plaży znajduje się jedyny zagajnik palmowy . Poza tym wyspa jest bezleśna. Na Wyspie Wielkanocnej znajdują się także pozostałości domostw dawnych mieszkańców. Znaleziono tam także tabliczki z pismem rongorongo, którego do dziś nie odczytano . Nad odszyfrowaniem znaków z Wyspy Wielkanocnej pracuje m.in. dr Rafał Wieczorek z Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego.