. Oficjalna waluta Nowej Kaledonii to
.
Nowa Kaledonia - położenie i klimat
Nowa Kaledonia leży na Oceanie Spokojnym. Składa się z głównej wyspy Grande Terre, archipelagu Îles Loyauté oraz mniejszych wysp - w tym Île des Pins.
Klimat Nowej Kaledonii jest tropikalny. Wyróżnić można dwie pory roku: deszczową i suchą. Średnia roczna suma opadów wynosi około 1500 mm. Największe opady przypadają na okres letni.
Region jest wyjątkowo różnorodny pod względem geograficznym. Znajdują się tam zarówno malownicze wybrzeża i rafy koralowe, jak i tereny górzyste.
Nowa Kaledonia - ustrój polityczny
Nowa Kaledonia jest terytorium zamorskim Francji, które jednak ma szeroką autonomię. System polityczny przewiduje stopniowe przekazywanie kompetencji rządu francuskiego lokalnym władzom.
To dlatego Nowa Kaledonia ma swój parlament, który składa się z 54 członków wybieranych na pięcioletnią kadencję.
Władza wykonawcza należy do lokalnego rządu na czele z premierem. Nowa Kaledonia prowadzi własną politykę wewnętrzną, zarządza edukacją, zdrowiem i transportem.
Nowa Kaledonia - gospodarka krajowa
Gospodarka Nowej Kaledonii opiera się na górnictwie. W regionie wydobywa się przede wszystkim nikiel, a także kobalt, żelazo i ołów. Szacuje się, że w Nowej Kaledonii znajduje się od 20 proc. do 30 proc. światowych rezerw niklu - pierwiastka chemicznego kluczowego dla produkcji baterii do samochodów elektrycznych. Dlatego jest on nazywany "zielonym złotem".
Nieco mniej rozwinięte są rolnictwo i rybołówstwo. Uprawia się kokosy, kawę i owoce tropikalne. Z kolei połowy ryb i owoców morza są filarem dla lokalnego rynku eksportowego.
Dużą rolę w gospodarce odgrywa turystyka.
Nowa Kaledonia - historia
Pierwszymi mieszkańcami Nowej Kaledonii byli Melanezyjczycy, którzy przybyli na te tereny około 1500 lat p.n.e.
Wyspę odkrył brytyjski żeglarz James Cook w 1774 roku. W XIX wieku Nowa Kaledonia została kolonią francuską.
Po II wojnie światowej region uzyskał status terytorium zamorskiego Francji.
W latach 80. i 90. XX wieku miały miejsce ruchy niepodległościowe prowadzone głównie przez ludność miejscową - Kanaków. W wyniku protestów rdzennych mieszkańców w 1998 roku podpisano porozumienie, które dało Nowej Kaledonii większą autonomię.