Muchomor sromotnikowy - wiadomości, zdjęcia

Miąższ muchomora sromotnikowego jest biały , blaszkowaty i nie ulega przebarwieniom po dotknięciu , co odróżnia go od wielu innych grzybów. Młode okazy mają delikatny zapach . Starsze - mogą wydzielać mdlącą, nieprzyjemną woń przypominającą stare ziemniaki . Gdzie rośnie muchomor sromotnikowy ? Muchomor sromotnikowy najczęściej rośnie pod dębami, kasztanowcami, brzozami, bukami, leszczyną i świerkiem . Muchomor sromotnikowy - wygląd Kapelusz muchomora sromotnikowego ma średnicę od 5 do 15 centymetrów i wyróżnia się oliwkowo-zielonkawym, czasem żółtawym odcieniem. W młodym stadium jest obły, półokrągły, z czasem przybiera kształt bardziej rozpostarty. Jego powierzchnia jest subtelnie pokryta niewielkimi, białawymi resztkami osłony . Blaszki muchomora sromotnikowego są gęste, śnieżnobiałe, czasem z delikatnym kremowym odcieniem. Trzon muchomora sromotnikowego , mierzący do 15 centymetrów, jest smukły, cylindryczny i lekko zwężający się ku górze . Otacza go charakterystyczny, zwisający pierścień w formie falbanki. U podstawy trzonu znajduje się bulwiasta pochwa - jeden z kluczowych elementów pozwalających na identyfikację tego zabójczego grzyba . Muchomor sromotnikowy występuje od późnej wiosny do jesieni , a jego złowroga natura czyni go jednym z najbardziej niebezpiecznych przedstawicieli flory grzybowej. Muchomor sromotnikowy - toksyczność Toksyczność muchomora sromotnikowego wynika z obecności niebezpiecznych związków , które bezpowrotnie niszczą komórki wątroby i nerek . Muchomor sromotnikowy ma łagodny smak i może być łatwo pomylony z innymi gatunkami. Tymczasem już około 30 g grzyba może być dawką śmiertelną . Stąd też jeden owocnik może z łatwością zatruć kilka osób. Szczególnie narażone na skutki zatrucia są dzieci, u których najczęściej zachodzi konieczność przeszczepienia wątroby . W 2021 roku tymi grzybami zatruła się rodzina z Afganistanu, która mieszkała w ośrodku w Dębaku (woj. mazowieckie). Nie przeżyło dwóch chłopców . Objawy zatrucia muchomorem sromotnikowym pojawiają się zazwyczaj od dziesięciu do kilkunastu godzin od spożycia . Ich nasilenie zależy od tego jak dużo grzyba zostało zjedzone. Na początku objawy wyglądają jak zwykłe zatrucie pokarmowe. Szybko przeradzają się jednak w "zespół sromotnikowy" . Są to uporczywe wymioty, nieustępujące nudności i gwałtowne oraz intensywne biegunki . Zatrucie prowadzi do odwodnienia, a następnie wzmożonego pragnienia. Występuje sinica, bladość, spada ciśnienie, tętno zwalnia. Pacjent ma wrażenie, że jego kończyny są zimne, pojawiają się skurcze łydek.Chory jest osłabiony, ma bóle głowy. Następnie dochodzi do pozornej poprawy. Wymioty, ból brzucha zanikają, objawy żołądkowo-jelitowe łagodnieją. Jednak później następuje nawrót objawów , pojawiają się też nowe symptomy, m.in. powiększona wątroba, tkliwość wątroby, żółtaczka, krew w stolcu. Chory staje się ociężały i senny. W okresie od 3 do 5 doby po zatruciu występuje śpiączka wątrobowa z zaburzeniami oddychania, krążenia i wysoką gorączką do nawet 41 stopni. Pojawiają się krwotoki. Chorzy zatruci muchomorem sromotnikowym wymagają natychmiastowej specjalistycznej pomocy w szpitalu . Czym się różni sromotnik bezwstydny? Sromotnik bezwstydny , inaczej wstydliwy lub smrodliwy (Phallus impudicus), to grzyb nietrujący, a jego młode osobniki są jadalne . Owocuje w lasach od lipca do listopada. Nie należy go mylić z muchomorem sromotnikowym . "Czarcie jajo" to młody owocnik sromotnika smrodliwego . Ta forma grzyba, w przeciwieństwie do dojrzałego osobnika, który odstręcza grzybiarzy intensywnym, nieprzyjemnym zapachem. "Najpierw go czuć, dopiero później widać, czyli... sromotnik bezwstydny" - podpisało zdjęcie grzyba Nadleśnictwo Cisna.