Data święta: 15.10
Dzień Dziecka Utraconego - historia
Dzień Dziecka Utraconego został ustanowiony po raz pierwszy w 1988 r. w
USA jako "Dzień pamięci dzieci nienarodzonych i zmarłych". Prezydent
Ronald Reagan oficjalnie ogłosił wtedy październik 1988 r. jako
"Pregnancy and Infant Loss Awareness Month" ("Miesiąc Świadomości Utraty Ciąży i Niemowląt").
W
Polsce pierwotnie Dzień Dziecka Utraconego był obchodzony od około 2004 r. z inicjatywy
Organizacji Rodziców po Stracie oraz fundacji
Rodziców Dzieci Chorych "Dlaczego". Dzień Dziecka Utraconego - data
Dzień Dziecka Utraconego obchodzony jest co roku 15 października, ponieważ przeciętna ciąża liczona od 1 stycznia kończy się właśnie tego dnia.
Dzień Dziecka Utraconego - formy obchodów
W tym dniu organizowane są w Polsce liczne wydarzenia:
- msze święte w intencji dzieci utraconych i ich rodziców,
- spotkania wsparcia dla rodzin,
- ceremonie symboliczne np. pochówki dzieci, których straty nie zostały wcześniej godnie upamiętnione.
Ponadto coraz częściej dostępne są środowiska psychologiczne i duszpasterskie, które oferują pomoc w postaci rekolekcji, grup wsparcia, konsultacji.
Dzień Dziecka Utraconego - symbole
W Dniu Dziecka Utraconego wykorzystywane są symbole, na przykład niebiesko-różowe wstążki lub wspólne wypuszczanie białych balonów celebrowane jako gest pamięci.
Symbolem Dnia Dziecka Utraconego dobrze znanym osieroconym rodzicom jest także fioletowy motyl.
Dzień Dziecka Utraconego - prawa rodziców po stracie dziecka
W Polsce rodzicom, którzy doświadczyli poronienia lub martwego urodzenia, przysługują określone prawa, niezależne od długości trwania ciąży. Są to:
prawo do godnego pochówku dziecka,
możliwość poznania przyczyny poronienia,
prawo do otrzymania zasiłku pogrzebowego (aktualnie 4000 zł),
prawo do urlopu macierzyńskiego (do 56 dni),
możliwość skorzystania z opieki psychologicznej.
Do skorzystania z praw wymagane jest posiadanie dokumentu (np. karty zgonu, skróconego odpisu aktu urodzenia z adnotacją o martwym urodzeniu).
Dokument ten jest wystawiany przez Urząd Stanu Cywilnego na podstawie Karty Martwego Urodzenia ze szpitala, która musi zawierać informację o ustalonej płci dziecka. Po urodzeniu martwego dziecka matce przysługuje urlop macierzyński w wymiarze 8 tygodni po porodzie, jednak nie krócej niż 7 dni od dnia śmierci dziecka. W tym okresie zachowuje prawo do zasiłku macierzyńskiego na takich samych zasadach jak po urodzeniu żywego dziecka.
Jeśli płeć nie została ustalona, szpital może wydać jedynie kartę zgonu, która uprawnia tylko do pochówku, ale nie uprawnia do uzyskania zasiłku pogrzebowego i urlopu macierzyńskiego.