<h2>Binjamin Netanjahu - edukacja</h2><div>Binjamin Netanjahu ukończył <b>liceum Cheltenham High School w Pensylwanii</b> w USA. </div><div><br /></div><div>Następnie <b>studiował architekturę na Massachusetts Institute of Technology w Bostonie w Stanach Zjednoczonych</b>, a także <b>marketing na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie</b> oraz <b>nauki polityczne na Uniwersytecie Harvarda w Newtowne w stanie Massachussetts</b>.<br /></div><div><h2>Binjamin Netanjahu - kariera wojskowa</h2><div>Po ukończeniu nauki w 1967 roku powrócił do Izraela i <b>wstąpił jako ochotnik do izraelskiej armii.</b> Służył w <b>elitarnej jednostce komandosów Sayeret Matkal.</b> </div><div><br /></div><div>W 1973 roku <b>Binjamin Netanjahu</b> wystąpił z izraelskiej armii w randze <b>kapitana.</b><br /></div><div></div><h2>Binjamin Netanjahu - kariera dyplomatyczna</h2><div>W 1982 roku <b>Binjamin Netanjahu</b> pracował w <b>Ambasadzie Izraela w Waszyngtonie</b>. Był uczestnikiem rozmów o strategicznej współpracy między<b> Izraelem a Stanami zjednoczonymi.</b></div><div><br /></div><div>Od 1984 do 1988 roku był <b>stałym ambasadorem Izraela przy <a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-organizacja-narodow-zjednoczonych-onz,gsbi,1157">Organizacji Narodów Zjednoczonych</a>. </b>Wśród jego sukcesów wymienia się <b>akcję odtajnienia archiwów ONZ dotyczących zbrodni wojennych popełnionych przez Niemcy</b> w czasie drugiej wojny światowej.<br /></div><div></div><h2>Binjamin Netanjahu - kariera polityczna</h2></div><div>W listopadzie 1988 roku w wyborach do 12. Knesetu Binjamin <b>Netnjahu dostał się do izraelskiego parlamentu,</b> startując <b>z ramienia prawicowej partii Likud.</b> W latach 1990-1991 był <b>wiceministrem spraw zagranicznych</b>.</div><div><br /></div><div>W 1993 roku <b>Binjamin Netanjahu</b> został <b>liderem</b> opozycyjnej partii Likud, po tym jak ze stanowiska ustąpił <b>Itzhak Schamir</b>.<b> Binjamin Netanjahu pełni tę funkcję z przerwami do teraz.</b><br /></div><div><h2>Binjamin Netanjahu - sześciokrotnie w roli premiera</h2><div>Po raz pierwszy<b> Binjamin Netanjahu został premierem Izraela</b> 18 czerwca 1996 roku i tę funkcję pełnił do 6 lipca 1999 roku. <b>P</b>rowadził negocjacje z władzami <b>Autonomii Palestyńskiej.</b> W 1998 roku <b>podpisał z Jaserem Arafatem porozumienie</b> dotyczące przekazania <b>Autonomii Palestyńskiej</b> <b>13 procent ziem</b> i otworzenia międzynarodowego <b>portu lotniczego w Gazie</b> w zamian za wykreślenie z <b>Palestyńskiej Karty Narodowej artykułów wzywających do zniszczenia Izraela. </b>W naradach uczestniczył także ówczesny<b> prezydent USA Bill Clinton. </b>Jednak zmieniona wersja Karty <b>nigdy nie została wydana,</b> a palestyńskie społeczeństwo nadal uznaje zapisy dotyczące<b> zniszczenia Izraela.</b> Pomimo zawartej umowy nadal miały miejsce <b>zamachy i Netanjahu zdecydował, że zwalnia to Izrael z realizacji zobowiązań. Tym samym zrezygnował z przekazania kolejnych ziem autonomii palestyńskiej.</b> Rozmowy pokojowe z władzami Palestyny zostały zawieszone. </div><div><br /></div><div>W lipcu 1999 roku <b>Binjamin Netanjahu</b> wycofał się z życia politycznego, ze względu na pogłoski dotyczące jego<b> małżeństwa i podejrzeń o korupcję.</b> </div><div><br /></div><div>Nowym liderem Likudu został <b>Ariel Szaron</b>. W 2001 roku <b>Binjamin Netanjahu <b>powrócił</b> </b>do rządu Szarona najpierw jako <b>minister spraw zagranicznych</b>, a następnie <b>minister finansów</b>. Jego <b>reformy gospodarcze </b>pozytywnie wpłynęły na PKB Izraela. Binjamin Netanjahu zostawił gospodarkę w dużo lepszym stanie niż była ona w 2002 roku. W 2005 roku <b>podał się do dymisji</b> w ramach sprzeciwu wobec wycofania się Izraela z okupowanej Strefy Gazy.<br /></div><div><b><br /></b></div><div><b>Binjamin Netanjahu</b> ponownie został liderem<b> Likudu</b> w 2007 roku. Po <b>raz drugi szefem</b> izraelskiego rządu został w lutym 2009 roku i sprawował tę funkcję nieprzerwanie do 2021 roku. <b>Binjamin Netanjahu</b> dwukrotnie nadzorował operacje wojskowe przeciwko atakom ze <b>Strefy Gazy</b>. W czasie konfliktów <b>Izraela z Palestyną,</b> Netanjahu mógł liczyć na wsparcie <b>USA,</b> choć jego relacje z prezydentem USA <b><a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-barack-obama,gsbi,1011">Barackiem Obamą</a> </b>były trudne. Dopiero objęcie prezydentury przez <b><a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-donald-trump,gsbi,16">Donalda Trumpa</a></b> w 2017 roku doprowadziło do polepszenia <b>amerykańsko-izraelskich stosunków.</b> W 2018 roku <b>Trump</b> oficjalnie ogłosił uznanie <b>Jerozolimy za stolicę Izraela</b>. Decyzja amerykańskiego prezydenta <b>wywołała burzę w świecie arabskim</b>, który wspiera roszczenia <b>Palestyny do wschodniej części Jerozolimy</b>, okupowanej przez Izrael od czasu wojny na Bliskim Wschodzie w 1967 roku. </div><div><br /></div><div>Po<b> raz szósty</b> <b>Binjamin Netanjahu został premierem 29 grudnia 2022 roku</b>.<br /></div><div><br /></div><div><b>Po ataku Hamasu na Izrael (7 października 2023 r.), w którym zginęło co najmniej 700 osób, Binjamin Netanjahu zapowiedział odwet i zemstę na bojownikach.</b><br /></div><div></div><h2>Binjamin Netanjahu - kontrowersje</h2>W 2019 roku <b>Binjamin Netanjahu</b> usłyszał <b>zarzuty dotyczące przekupstwa, oszustw i nadużycia zaufania. </b>Oskarżony był o przyjmowanie drogich prezentów od biznesmenów, a także o to, że <b>przekupywał media</b>, by przedstawiały go w lepszym świetle. <b>Binjamin Netanjahu zaprzeczał</b> tym zarzutom, twierdząc, że stał się ofiarą politycznej nagonki. </div><div><br /></div><div>W 2020 roku <b>Binjamin Netanjahu stanął przed sądem</b> jako pierwszy <b>urzędujący premier</b>. Oskarżenia pod jego adresem nie wpłynęły negatywnie na jego karierę polityczną. Binjamin <b>Natanjahu</b> dalej mógł liczyć na poparcie wyborców.</div><div></div><h2>Binjamin Netanjahu - nakaz aresztowania</h2><div><b>Międzynarodowy Trybunał Karny w Hadze </b>wydał w 21 listopada 2024 r. nakaz aresztowania <b>premiera Izraela Benjamina Netanjahu</b>, a także byłego ministra obrony tego kraju Joawa Galanta oraz dowódcy Hamasu Mohammeda Deifa, oskarżając ich o <b>zbrodnie wojenne i przeciwko ludzkości </b>w związku z <b>wojną w Strefie Gazy i atakiem Hamasu na Izrael</b>, do którego doszło 7 października 2023 r. Trybunał oświadczył, że ujawnienie informacji i wydaniu nakazów jest w dobrze pojętym interesie ofiar i ich rodzin.<br /></div><div><h2>Binjamin Netanjahu - walka z zagrożeniami</h2><div><b>Binjamin Netanjahu</b> założył ku pamięci swojego brata, pułkownika <b>Jonathana Natanjahu,</b> instytut Jonathana, aby pomagać demokracjom <b>w walce z międzynarodowym terroryzmem.</b> </div><div><br /></div><div>Starszy brat<b> Binjamina Netanjahu</b> poległ 4 lipca 1976 roku, prowadząc izraelską akcję ratowniczą w Ugandzie. Uwolniono wtedy 103 zakładników z rąk terrorystów palestyńskich i niemieckich.<br /></div><div></div><h2>Binjamin Netanjahu - życie prywatne</h2><b>Binjamin Netanjahu</b> jest synem <b>Tzili Segal i Benziona Netanjahu</b> (pierwotnie Milejkowski). <b>Jego ojciec urodził się w 1910 roku w Warszawie</b>, a następnie w 1920 roku wyemigrował z rodziną do Palestyny. Przyjął nazwisko od miejscowości Netanja.<br /></div><div><br /></div><div>W 1963 roku <b>Binjamin Netanjahu</b> z całą rodziną <b>przeprowadził się do Filadelfii w Stanach Zjednoczonych</b>, gdzie jego ojciec wykładał na wyższych uczelniach.<br /></div><div><b><br /></b></div><div><b>Binjamin Netanjahu</b> od 1991 roku jest w związku małżeńskim z <b>Sarą Netanyahu</b>. Jest to jego <b>trzecia żona</b>. Poprzednio był żonaty z <b>Fleur Cates</b> (1981-1984) oraz <b>Miriam Haran</b> (1972-1978). Ma dwóch synów: <b>Yaira i Avnera</b> Netanyahu oraz córkę o imieniu <b>Noa</b>.<br /></div>