Robert Fico

Robert Fico swoją karierę zawodową rozpoczął w podczas odbywania zasadniczej służby wojskowej zostając asystentem śledczego w armii Słowacji. Po odejściu z wojska, w 1986 roku znalazł pracę w Instytucie Prawnym Ministerstwa Sprawiedliwości Republiki Słowackiej, a w latach 1992-1995 roku był jej wicedyrektorem. 

Robert Fico w 1987 roku dołączył do Komunistycznej Partii Czechosłowacji, do której należał przez następne trzy lata.  

W latach 1994-1996 stał na czele klubu parlamentarnego Partii Demokratycznej Lewicy, był również jego wiceprzewodniczącym w latach 1996-1999. W 1999 założył własną partię Kierunek-Socjalna Demokracja zostając przewodniczącym jej oraz social-demokratycznej frakcji parlamentarnej.

W latach 1994-2000 był pełnomocnikiem rządu Słowacji przed Europejskim Trybunałem Prawa Człowieka i Europejską Komisją Praw Człowieka. W latach 1994-2005 był członkiem słowackiej delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy, a także jej przewodniczącym w latach 1991-2001.

 

W 1992 po raz pierwszy został wybrany na posła do słowackiej Rady Narodowej (słowackiego, jednoizbowego parlamentu), a następnie uzyskiwał reelekcję w latach: 1994, 1998, 2002, 2006, 2010 i 2012.

W 2006 roku jego partia Kierunek-Socjalna Demokracja po raz pierwszy wygrała wybory, a Robert Fico został premierem Słowacji. Urząd ten sprawował do 2010 roku, kiedy mimo wygranych wyborów, nie zdołał zgromadzić większości w parlamencie i podał się do dymisji. Niedługo później został mianowany wiceprzewodniczącym Rady Narodowej Republiki Słowackiej i sprawował tę funkcję następne 2 lata. 

W 2012 roku w wyniku rozpadu koalicji rządzącej, doszło do przedterminowych wyborów, które wygrała partia Roberta Fico, który po raz drugi został premierem. W 2014 roku Robert Fico wystartował w wyborach prezydenckich, które przegrał w drugiej turze z Andrejem Kiską. W 2018 roku podał się do dymisji po głośnym zabójstwie dziennikarza, Jana Kuciaka. 

W 2018 roku Robert Fico podał się do dymisji po fali protestów związanych z zabójstwem dziennikarza śledczego Jana Kuciaka oraz jego partnerki Martiny Kusznirovej. Jan Kuciak pisał m.in. o oszustwach podatkowych i miał badać powiązania polityków partii SMER z mafią. Policja i prokuratura uznały, że przyczyną zbrodni były demaskatorskie artykuły Jana Kuciaka.

Jednym z podejrzanych o zabójstwo Jana Kuciaka był biznesman Marian Kocner, który miał utrzymywać bliskie stosunki z Robertem Ficą i próbował skontaktować się z nim po swoim aresztowaniu. Ujawnienie sprawy doprowadziło do fali dymisji w urzędach, służbach i rządzie.

Robert Fico pozostał na czele swojej partii, która w 2020 zajęła w wyborach drugie miejsce. Utrzymał wówczas mandat deputowanego na kolejną kadencję.

W 2022 roku usłyszał zarzuty o zawiązanie zorganizowanej grupy przestępczej, jednak parlament nie wyraził zgody na uchylenie jego immunitetu w związku z postępowaniem karnym.

Robert Fico po wybuchu wojny w Ukrainie krytykował unijną pomoc wojskową dla Kijowa. Ponadto o rozpoczęcie konfliktu w 2014 roku oskarżył stronę ukraińską.

Po ponownym objęciu urzędu premiera Robert Fico zadecydował o zakończeniu pomocy wojskowej dla Kijowa. Mimo tego nazwał rosyjską agresję naruszeniem prawa międzynarodowego i mówił o wspieraniu rozmów pokojowych.