Partia Republikańska początkowo składała się z północnych protestantów, robotników, biznesmenów, zamożnych rolników, a po 1866 roku byłych czarnoskórych niewolników.
W momencie powstania praktycznie nie była obecna w południowych stanach
USA, ale
odniosła duży sukces na północny, gdzie do 1858 r. zwerbowała byłych Wigów i byłych demokratów Wolnej Gleby, co pozwoliło republikanom zdobyć większość w zdecydowanej
większości stanów Nowej Anglii.
Baza demograficzna Partii Republikańskiej przechyla się w kierunku ludzi mieszkających na obszarach wiejskich, mężczyzn, mieszkańców południa i białych Amerykanów, szczególnie białych ewangelicznych chrześcijan i białej klasy robotniczej.
W ostatnich latach Partia Republikańska zyskała wśród białych robotników i Latynosów, tracąc poparcie wśród białych z wyższym wykształceniem.
Partia Republikańska - historia
W 1854 r. Partia Republikańska została utworzona, by walczyć z ekspansją niewolnictwa na terytoria amerykańskie po uchwaleniu ustawy Kansas-Nebraska. W tym czasie partia miała bardzo małe poparcie białych południowców, którzy głównie popierali
Partię Demokratyczną (tzw. Solid South) oraz katolików, którzy stanowili główny blok wyborczy demokratów.
Podczas gdy obie partie przyjęły politykę probiznesową w XIX wieku, początki Grand Old Party to poparcie dla krajowego systemu bankowego, standardu złota, kolei i wysokich taryf. Republikanie sprzeciwiali się ekspansji niewolnictwa przed 1861 rokiem i prowadzili walkę o zniszczenie Skonfederowanych Stanów Ameryki (1861–1865).
Partia w dużej mierzę zdominowała amerykańską scenę polityczną w latach 1860-1932. Od momentu wyboru Abrahama Lincolna na urząd prezydenta Stanów Zjednoczonych w 1860 r., aż 13 z 16 prezydentów USA w tym okresie pochodziło z Partii Republikańskiej. Jej największymi sukcesami było również doprowadzenie Północy do zwycięstwa w wojnie secesyjnej oraz zniesienie niewolnictwa.
W 1912 roku były republikański prezydent Theodore Roosevelt utworzył Partię Postępową („Bull Moose”) po tym, jak został odrzucony przez Grand Old Party i bez powodzenia kandydował jako kandydat trzeciej partii na prezydenta, wzywając do reform społecznych.
Po 1912 roku wielu zwolenników Roosevelta opuściło Partię Republikańską, a Partia przeszła ideologiczną zmianę na prawo. Partia Republikańska utraciła większość w Kongresie podczas Wielkiego Kryzysu (1929–1940). Pod rządami prezydenta Franklina D. Roosevelta, demokraci utworzyli zwycięską koalicję Nowego Ładu, która dominowała od 1932 do 1964 roku.
Po ustawie o prawach obywatelskich z 1964 r., ustawie o prawach do głosowania z 1965 r. i strategii południowej zmieniła się struktura elektoratu Republikanów, stany południowe zaczęły sprzyjać Republikanom, a stany północno-wschodnie - Demokratom.
Po decyzji Sądu Najwyższego z 1973 roku w sprawie Roe v. Wade Partia Republikańska sprzeciwiła się aborcji w swojej podstawie programowej i zwiększyła swoje poparcie wśród ewangelików. Od 1990 roku poparcie dla partii pochodzi głównie z Południa (m.in. Floryda, Oklahoma, Teksas), Wielkich Równin (Kansas, Minnesota), Stanów Górskich (Arizona, Utah, Colorado) i obszarów wiejskich na Północy.
Partia Republikańska - nazwa i symbole
Członkowie założyciele partii wybrali nazwę Partia Republikańska w połowie lat 50. XIX wieku jako hołd dla wartości republikanizmu promowanych przez Partię Demokratyczno-Republikańską Thomasa Jeffersona.
Nazwa odzwierciedla republikańskie wartości cnoty obywatelskiej zawarte w Deklaracji Niepodległości z 1776 roku oraz sprzeciw wobec arystokracji i korupcji.
Termin Grand Old Party jest tradycyjnym pseudonimem Partii Republikańskiej, a powszechnie używany jest skrót „GOP”.
Tradycyjną maskotką Republikanów jest słoń. Karykatura polityczna Thomasa Nasta, opublikowana w Harper's Weekly 7 listopada 1874 r., jest uważana za pierwsze ważne użycie tego symbolu. Alternatywnym symbolem Partii Republikańskiej w stanach takich jak Indiana, Nowy Jork i Ohio jest orzeł bielik. W Kentucky symbolem Republikanów jest chata z bali.
Historycznie Partia Republikańska nie miała spójnej tożsamości kolorystycznej. Po wyborach w 2000 r. kolor czerwony zaczął kojarzyć się z republikanami.
Podczas wieczoru wyborczego wszystkie główne stacje telewizyjne używały tego samego schematu kolorów na mapie wyborczej: stany wygrane przez kandydata Republikanów George'a W. Busha były oznaczone kolorem czerwonym, a stany wygrane przez kandydata demokratów, Ala Gore'a - kolorem niebieskim.
Kolory zostały mocno zakorzenione w amerykańskim dyskursie politycznym i utrzymały się do dziś.