Erytrea to kraj kontrastów, gdzie starożytne korzenie mieszają się z wpływami kolonialnymi. Państwo pozostaje pod autorytarną władzą, a codzienne życie mieszkańców podlega ścisłej kontroli państwa.
Języki urzędowe w Erytrei to: tigrynya, arabski, angielski. Waluta oficjalna w Erytrei to nakfa erytrejska (ERN).
Erytrea - położenie i klimat
Erytrea leży w Rogu Afryki. Graniczy z
Sudanem na północnym zachodzie,
Etiopią na południu oraz
Dżibuti na południowym wschodzie. Kraj ma dostęp do
Morza Czerwonego.
Państwo charakteryzuje się górzystym terenem w centralnej części, a także nizinami przy wybrzeżu i suchymi, pustynnymi obszarami na północnym zachodzie. Klimat Erytrei jest różnorodny - od pustynnego i gorącego na wybrzeżu po bardziej umiarkowany w górskich rejonach centralnych.
Erytrea - ustrój polityczny
Erytrea ma ustrój autorytarny, gdzie władzę sprawuje prezydent Isajas Afewerki, który rządzi w kraju od czasu uzyskania niepodległości w 1993 roku.
W państwie obowiązuje system jednopartyjny, w którym Narodowy Front Demokratyczny Erytrei (PFDJ) jest jedyną legalną partią polityczną.
Organem ustawodawczym w Erytrei jest parlament - Zgromadzenie Narodowe - na czele którego stoi prezydent. Pomimo zapisów konstytucyjnych, które zakładają obowiązywanie praw i wolności obywatelskich, ich wdrożenie napotyka na trudności, a media i opozycja są ściśle kontrolowane.
Pod względem administracyjnym kraj podzielony jest na 6 regionów: Anseba, Gash Barka, Ma'akel, Debub, Debubawi K'eyih Bahri i Semenawi Keyih Bahri.
Obywatele muszą odbywać obowiązkową służbę wojskową, która niejednokrotnie trwa przez nieokreślony czas.
Erytrea - gospodarka krajowa
Gospodarka Erytrei opiera się na rolnictwie oraz wydobyciu zasobów naturalnych – głównie złota, miedzi i cynku.
Rolnictwo stanowi podstawowe źródło utrzymania dla większości ludności. Jednak z powodu suszy i trudnych warunków klimatycznych Erytrea nie jest samowystarczalna pod względem produkcji żywności.
Kraj zmaga się z problemami finansowymi oraz trudnościami w pozyskiwaniu zagranicznych inwestycji z uwagi na jego polityczne wyizolowanie od reszty świata.
W XIX wieku Erytrea została się kolonią włoską, a po II wojnie światowej została przyłączona do Etiopii. W 1991 roku, po latach walki o niepodległość, ruch oporu wyzwolił Erytreę, a odzyskanie niepodległości zostało oficjalnie ogłoszone w 1993 roku.
Pomimo zakończenia konfliktu z Etiopią napięcia i skomplikowane relacje z sąsiadami mają wpływ na sytuację wewnętrzną kraju aż do dzisiaj.