Szacuje się, że zaburzenia depresyjne dotyczą od 5 do 17 procent osób w populacji ogólnej. W klasyfikacji ICD-10 epizod depresyjny ma kod F32, natomiast kodem F33 oznacza się zaburzenia depresyjne nawracające.
Depresja - historia
Najstarsze zapiski przedstawiające depresję zostały stworzone przez Sumerów około 2 600 r. p.n.e. Opisane w Starym Testamencie postacie Joba czy króla Saula cierpią na zaburzenia odpowiadające depresji. W V w. p.n.e. Greccy lekarze wprowadzili określenie melancholia, które w znacznym stopniu odpowiada objawom depresji.
Pierwsze próby wyjaśnienia objawów zaburzenia przypisuje się Hippokratesowi z Kos, czyli ojcu medycyny. Połączył on symptomy depresji z ciemną krwią żylną wypływającą ze śledziony (czarną żółcią).
W średniowieczu przejawy zaburzenia zaczęto przypisywać siłom nadprzyrodzonym. Z tego względu powszechne było w takich przypadkach stosowanie egzorcyzmów, a samą chorobę uznawano jako karę za grzechy. Pierwsza monografia dotycząca depresji to dzieło angielskiego lekarza Roberta Burtona z 1638 roku — Anatomia melancholii. Zwrot w odbiorze depresji, a także jej diagnozy i leczenia, przyniosły idee oświecenia. Od końca XVIII do początku XX wieku można zauważyć znaczący rozwój badań nad depresją.
Od lat 30. XX wieku rozpoczęto badania nad biologicznym leczeniem zaburzenia. W początkowych etapach polegała ona na użyciu wstrząsów kardiazolowych, a następnie elektrowstrząsów.
W latach 50. XX wieku do powszechnego użycia zostały wprowadzone leki antydepresyjne.
Depresja — objawy
Nie bez przyczyny starożytni lekarze wiązali depresję za smutkiem i melancholią. Jest to jednak znacznie poważniejszy stan niż smutek.
Do objawów depresji należą:
- ciągły smutek,
- depresyjny nastrój przez większość dnia,
- płacz,
- utrata zainteresowań,
- zmniejszenie energii.
Ciągłe występowanie (przez przynajmniej dwa tygodnie) dwóch z powyższych symptomów najprawdopodobniej oznacza depresję.
Oprócz tego możliwymi przejawami dodatkowymi są:
- bóle całego ciała,
- myśli o śmierci,
- myśli samobójcze,
- nadmierne i nieuzasadnione poczucie winy,
- pesymistyczne myślenie,
- poczucie bezużyteczności,
- pogorszenie snu,
- spadek koncentracji,
- spowolnienie lub pobudzenie aktywności,
- utrata apetytu,
- utrata poczucia własnej wartości,
- utrata wiary w siebie,
- zaburzenia seksualne.
Ważną rolę w pomocy dla osób zmagających się z depresją pełnią najbliżsi. To właśnie osoby, które widzimy na co dzień, muszą zachować czujność i pomóc, gdy zauważą niepokojące objawy.