<div><h2>Alfred Nobel - wykształcenie</h2></div><div><div>Alfred Nobel pobierał nauki u prywatnych nauczycieli. W wieku 17 lat <b>potrafił mówić w pięciu językach</b>. </div><div><br /></div><div>W 1850 r. <b>rozpoczął studia chemiczne w Paryżu</b>. Zdobywał też doświadczenie pod okiem Johna Ericssona w <a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-stany-zjednoczone,gsbi,4230"><b>Stanach Zjednoczonych</b></a>. </div></div><div><h2>Alfred Nobel - wynalazca</h2></div><div><div>W 1862 r. Alfred Nobel <b>otworzył fabrykę nitrogliceryny</b>, rozpoczynając swoje eksperymenty z materiałami wybuchowymi. Rok później <b>wynalazł pierwszy detonator</b>, drewnianą wtyczkę z niewielką ilością czarnego prochu, która po umieszczeniu w metalowym pojemniku z nitrogliceryną <b>umożliwiała przeprowadzanie kontrolowanych wybuchów</b>.</div><div><br /></div><div>Udoskonalając ten wynalazek, Alfred Nobel <b>zastąpił czarny proch piorunianem rtęci</b>, a wkrótce odkrył, że ziemia okrzemkowa pochłania nitroglicerynę, co następnie znacznie zwiększyło bezpieczeństwo detonacji. </div><div><br /></div><div>W 1867 r. Alfred Nobel <b>wynalazł dynamit</b>, a następnie w latach 70. i 80. XIX wieku <b>stworzył sieć fabryk dynamitu w <a href="https://wydarzenia.interia.pl/tematy-europa,gsbi,4992">Europie</a></b>. W 1875 r. opracował żelatynę wybuchową, a w 1887 r. - balistyt. </div></div><div><div><br /></div><div><b>Alfred Nobel angażował się również w rozwój technologii</b>. Pracował nad bateriami, żarówkami, <b>telefonem, fonografem</b>, a także nad <b>tworzywami sztucznymi</b>, farbami, lakierami i kamieniami syntetycznym. Zarejestrował <b>355 patentów</b>. </div><div><br /></div><div>Alfred Nobel został członkiem Instytutu Królewskiego w Londynie, Towarzystwa Inżynierów Cywilnych w Paryżu i <b>Szwedzkiej Królewskiej Akademii Nauk w Sztokholmie</b>. Uniwersytet w Uppsali <b>przyznał mu doktorat honoris causa</b>. </div></div><div><h2>Alfred Nobel - fundator Nagrody Nobla</h2></div><div><div>Po śmierci jego brata omyłkowo opublikowano nekrolog, w którym nazwano Alfreda Nobla "kupcem śmierci". To mogło skłonić go do zapisania swojego majątku na cele funduszu, którego zadaniem było wręczanie nagród <b>za osiągnięcia przynoszące korzyści ludzkości</b>. W testamencie sporządzonym w 1895 r. Alfred Nobel <b>przeznaczył ponad 30 milionów koron szwedzkich na fundusz</b>, z którego dochody miały być co roku rozdawane w formie pięciu nagród za wybitne dokonania w dziedzinach fizyki, chemii, medycyny lub fizjologii, literatury oraz <b>działań na rzecz pokoju</b>. </div><div><br /></div><div>Dziś te wyróżnienia, znane jako <b>Nagrody Nobla</b>, wręczane są 10 grudnia, w rocznicę śmierci fundatora. </div><div><br /></div><div>W 1900 r. Ragnar Sohlman i Rudolf Liljeqvist, wykonawcy testamentu, <b>założyli Fundację Nobla</b>, która zarządza majątkiem Alfreda Nobla. </div></div><div><h2>Alfred Nobel - śmierć</h2></div><div><div><b>Alfred Nobel zmarł 10 grudnia 1896 r. w wyniku udaru mózgu </b>w swoim domu w San Remo (Włochy). Został pochowany na cmentarzu Norra begravningsplatsen w regionie sztokholmskim w mieście Solna.</div></div><div><h2>Alfred Nobel - życie prywatne</h2></div><div><div>Alfred Nobel mieszkał w Sztokholmie, a następnie w Petersburgu, gdzie jego ojciec prowadził fabrykę. W dorosłym życiu <b>podróżował między swoimi rezydencjami </b>m.in. w Paryżu i San Remo. Był agnostykiem, a pod koniec życia został ateistą. <b>Często miał okresy depresji</b>.</div><div><br /></div><div>Alfred Nobel nie ożenił się ani nie miał dzieci. </div><div><br /></div><div>Był w związku z wiedeńską kwiaciarką <b>Sofie Hess</b>, przyjaźnił się z austriacką działaczką pacyfistyczną <b>Berthą von Suttner</b>. </div><div><br /></div><div>Alfred Nobel w tajemnicy <b>pisał wiersze i dramaty</b>. Interesował się literaturą piękną.</div></div>