Przed biblioteką stanął postument z popiersiem Gombrowicza, autorstwa rzeźbiarza Józefa Opali. Na tablicy umieszczonej na kolumnie widnieje cytat z gombrowiczowskich "Rozmów z Dominique de Roux": "Patrzeć się przez nierzeczywistość do rzeczywistości". - Gombrowicz nie był w Polsce po 1939 roku, a jego grób znajduje się we Francji. Poprzez nadanie kieleckiej bibliotece jego imienia, jakby znalazł się w miejscu, gdzie żyła jego rodzina - powiedziała Rita Gombrowicz, dziękując za uhonorowanie męża. Jej zdaniem, Gombrowicz "byłby na pewno szczęśliwy i zadowolony". Wdowa po pisarzu od czwartku przebywa w województwie świętokrzyskim, odwiedziła miejsca związane z rodziną Gombrowiczów, m.in. cmentarze na których znajdują się groby rodziców i brata pisarza - w Przybysławicach i w Kielcach. Dyrektor biblioteki Andrzej Dąbrowski podkreślił, że twórca "Ferdydurke" został patronem książnicy nie tylko z powodu związków z regionem świętokrzyskim, ale także ze względu na fakt, iż jego twórczością żywo interesują się kolejne pokolenia młodych ludzi. - To znakomity, ale wymagający patron, który nigdy nie szedł na łatwiznę, stawiał czytelnikowi wysokie wymagania. I my chcemy, aby czytelnicy naszej biblioteki stawiali sobie ambitne cele - mówił Dąbrowski. Kielecka książnica jest dziś największą biblioteka publiczną w regionie, z księgozbiorem liczącym ponad 300 tys. pozycji. Od roku mieści się w nowoczesnym budynku, zbudowanym dzięki środkom unijnym. Pierwszą wypożyczalnię i czytelnię pism w Kielcach otwarto w lipcu 1909 roku, z inicjatywy Towarzystwa Biblioteki Publicznej. Z okazji jubileuszu w czwartek w bibliotece odbyła się sesja naukowa dotycząca związków Gombrowicza z regionem świętokrzyskim; w książnicy można także oglądać wystawę poświęconą pisarzowi, ekspozycję dokumentującą jubileusz bibliotekarstwa i wystawę zabytkowych ilustracji książkowych. Po południu w Teatrze im. Stefana Żeromskiego zostanie przedstawiony spektakl "Trans-Atlantyk" według Gombrowicza, w reżyserii Piotra Siekluckiego. Witold Gombrowicz - jeden z najwybitniejszych pisarzy polskich XX wieku - był prozaikiem, dramaturgiem i eseistą. Urodził się w 1904 roku w Małoszycach pod Opatowem (Świętokrzyskie). Gombrowiczowie mieszkali tu do 1911 roku; pisarz często odwiedzał później brata, która mieszkał w pobliskim Potoczku. W Dołach Biskupich koło Ostrowca Świętokrzyskiego przed stu laty funkcjonowała należąca do rodziny przyszłego pisarza fabryka tektury, którą na cześć Witolda nazwano Witulinem. Gombrowicz debiutował zbiorem opowiadań psychologiczno-fantastycznych "Pamiętnik z okresu dojrzewania" w 1933 roku. Utrzymana w tonie groteski powieść "Ferdydurke" (1937 rok) zarysowała główne problemy jego twórczości: potęgę formy oraz ról społecznych w stosunkach między ludźmi i w ich psychice. W 1939 roku pisarz wyjechał do Argentyny i tam pozostał po wybuchu II wojny światowej. W Argentynie napisał głośny dramat "Ślub" oraz powieść "Trans-Atlantyk". Kolejne utwory to powieści "Pornografia" i "Kosmos". Ważnym dziełem Gombrowicza były jego dzienniki: "Dziennik 1953-1956", "Dziennik 1957-1961", "Dziennik 1967-1969". Międzynarodowe uznanie uzyskał Gombrowicz u schyłku życia. Jego utwory były przekładane na języki obce oraz inscenizowane w wielu teatrach na świecie. Pisarz zmarł w 1969 roku w Vence we Francji. Rita Gombrowicz - Kanadyjka - poznała Gombrowicza we Francji w 1964 roku. Cztery lata później wzięli ślub. Od śmierci pisarza jest propagatorką jego twórczości. W tym roku przypada 40. rocznica śmierci pisarza. W niedzielę we Wsole koło Radomia zainauguruje działalność Muzeum Witolda Gombrowicza.