Kościół wzniesiono w średniowieczu, w stylu gotyckim. Kilkakrotnie przebudowywany, zyskał ostatecznie późnobarokowy charakter. To jednonawowa budowla, z barokowo-rokokowym wnętrzem. Jak poinformował Paweł Osełka z pracowni konserwatorskiej, która realizowała inwestycję, najwięcej pracy wymagało odnowienie rozbudowanego ołtarza głównego. - Musieliśmy usunąć warstwy farby olejnej, którą przed laty pomalowano elementy ołtarza. Udało nam się odtworzyć pierwotną kolorystykę obiektu - odcienie błękitu. Wykonaliśmy też nowe złocenia - tłumaczył konserwator. Ołtarz główny składa się z dwóch części - przedniej z mensą, tabernakulum oraz bramkami po bokach, oddzielającej nawę główną od chóru zakonnego, oraz części przyściennej ze stallami zakonnymi obiegającymi chór. Ołtarz, w latach 1770-1775 wykonał lwowski architekt i rzeźbiarz Maciej Polejowski. Nie wiadomo, kto jest autorem obrazu umiejscowionego w ołtarzu - Matki Boskiej z Dzieciątkiem, zwanej Matką Boską Pocieszenia. Kult dzieła odnotowano już w XVII wieku. Odrestaurowano także siedem ołtarzy bocznych kościoła - w szczególnie złym stanie technicznym były umiejscowione na północnej, zawilgoconej ścianie oraz unikalną rzeźbę Chrystusa w tłoczni mistycznej. Jak mówił Osełka, wiele drewnianych elementów wystroju świątyni było zawilgoconych i osłabionych przez owady, odżywiające się drewnem. Kościół pokryto nowym dachem z blachy miedzianej, wykonano nową elewację budynku. Odrestaurowano także ambonę i kamienne epitafia ze ścian świątyni, a w prezbiterium - drewniane stalle i podłogę. W ramach projektu w kościele zainstalowano także sygnalizację antywłamaniową i przeciwpożarową. Przedsięwzięcie realizowano od 2009 do końca 2011 roku, kosztowało ok. 1,8 mln zł. Było finansowane z funduszy unijnych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Świętokrzyskiego, ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz budżetu samorządu powiatowego. Świątynię parafialną, którą w Opatowie - zwanym wówczas Żmigrodem - wzniesiono w XII wieku, bernardyni przejęli pod koniec XV wieku. Kościół rozbudowywano, z fundacji Jana Tarły zbudowano także klasztor. W latach 1621-1622 i 1751-65 świątynię gruntownie przebudowano.