Zgodnie z decyzją ordynariusza diecezji o udostępnieniu dzwonnicy turystom, wykonano już część niezbędnych prac porządkowo-restauracyjnych. W Muzeum Diecezjalnym przygotowano folder poświęcony zabytkowej budowli. Jak powiedział ks. Piekut, zostały oczyszczone schody i uporządkowano podziemia. Wkrótce mają być położone podłogi w pomieszczeniu przeznaczonym na punkt informacji turystycznej oraz otwarta będzie do zwiedzania jedna z uporządkowanych piwnic. W dalszych planach, których realizacja wymaga większych nakładów, jest przystosowanie wieży do roli punktu widokowego. Trzykondygnacjowa, barokowa dzwonnica katedralna w Sandomierzu powstała - w miejscu rozebranej poprzedniczki - w latach 1737-1743. Wznoszono ją pod nadzorem budowniczego z Krakowa. W 1759 roku nałożono hełm z ośmioboczną latarnią. Prowadzący do wnętrza budowli portal zwieńczony jest okazałym wolutowym obramieniem. Detale kamieniarskie wykonano z piaskowca kunowskiego. Trzy dzwony umieszczone na górze pochodzą z różnych okresów - wielki z 1667 roku, a dwa mniejsze z 1750 i 1770. Według kronik i podań sandomierskich, głos dzwonu z katedralnej dzwonnicy upamiętnia bitwę pod Warną z 1444 roku oraz ofiary utonięć w Wiśle. Podziemia dzwonnicy miały służyć jako więzienie dla księży, którzy byli nieposłuszni wobec władzy carskiej.