W laudacji dla Badury przyjaciółka laureatki Ulrike Treziak podkreśliła, że została ona uhonorowana za swoją pracę przy tworzeniu filmów dokumentalnych, które odnoszą się zarówno do historii jak i współczesności Śląska. - Ute Badura prowadzi za pomocą swoich filmów dialogi, które wykraczają poza wszelkie możliwe rodzaje granic. Jest to dokładnie to, czego potrzebujemy w tak często przywoływanym porozumieniu pomiędzy Polakami i Niemcami oraz dla zachowania naszej wspólnej spuścizny - mówiła Treziak. Ute Badura urodziła się w 1957 w niemieckim Moers. Uczęszczała do Państwowej Wyższej Szkoły Optyki i Fotografii w Berlinie, a w latach 1983-1991 pracowała jako asystentka operatora przy produkcji filmów dokumentalnych i fabularnych. W 2000 r. założyła własną firmę producencką, a w realizowanych przez siebie filmach bardzo często odnosiła się do tematu Śląska. Wśród jej najbardziej znanych filmów znajdując się m.in. "Dziki Zachód Śląska", "Wszystko w nas jest wyjątkowe. Klasa szkolna ze Śląska", "Domy Pańskie. Historie kościołów z Dolnego Śląska". W wygłoszonej laudacji dla Oszczanowskiego dyrektor Muzeum Miejskiego Wrocławia Maciej Łagiewski zaznaczył, że laureat "już od wielu lat jest naszym przewodnikiem po historii regionu, którą nieustannie bada, a swoimi wynikami równie chętnie dzieli się ze środowiskiem naukowym jak i wszystkimi tymi, którzy chcą poznać dzieje swojej małej ojczyzny". - Dzięki prowadzonej przez niego działalności popularyzatorskiej - programowi telewizyjnemu "Śląska sekretera", licznym artykułom w prasie i otwartym wykładom, kolejne już pokolenie Ślązaków interesuje się przeszłością Śląska i jego kulturą - dodał Łagiewski. Oszczanowski urodził się w 19 września 1965 r. we Wrocławiu. W 1991 r. ukończył studia na kierunku historia sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego. W 2001 r. obronił pracę doktorską pt. "Gerhard Hendrik z Amsterdamu (1559-1615). Życie i twórczość wrocławskiego rzeźbiarza" napisanej pod kierunkiem prof. Mieczysława Zlata. Obecnie pracuje jako adiunkt w Zakładzie Historii Sztuki Renesansu i Reformacji Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego. W swojej pracy zajmuje się m.in. historią budynków sakralnych i świeckich. Udało mu się m.in. odtworzyć dzieje i wygląd wielu wrocławskich pomników historii m.in. kościoła św. Elżbiety, kościoła Marii Magdaleny, kościoła ewangelicko-augsburskiego p.w. Opatrzności Bożej czy Kamienicy "Pod Gryfami". Zajmuje się także nowożytnym rysunkiem i grafiką oraz złotnictwem śląskim i sztuką niderlandzką tego okresu. Jest również wybitnym specjalistą od odczytywania ikonografii religijnej i politycznej w dziełach sztuki doby nowożytnej. Za swoje dotychczasowe osiągnięcia naukowe Oszczanowski osiem razy otrzymał Nagrodę Rektora Uniwersytetu Wrocławskiego, a w 2009 r. został odznaczony przez ministra kultury i dziedzictwa narodowego medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis". W trakcie uroczystości nagrodę specjalną przyznano artystycznemu trio International Ansamble RAR, stworzonemu przez Romana Nyga, Arne-Berndem Rhaue oraz Romualda Jeziorowskiego. Nagroda Kulturalna Śląska przyznawana jest od 1977 r. Pierwotnie miała ona symbolizować związek Kraju Dolnej Saksonii ze Śląskiem. Wtedy jej laureatami byli niemieccy twórcy kultury, którzy bądź pochodzili ze Śląska, bądź ich twórczość wyróżniała się związkami ze Śląskiem. W 1991 r. rząd Dolnej Saksonii zmienił formułę nagrody. Od tej pory nagrodą honorowani są polscy i niemieccy twórcy za wybitne osiągnięcia w dziedzinie literatury, muzyki i sztuk plastycznych. Może być także przyznawana za szczególne zasługi w zakresie utrzymywania, rozwoju i propagowania śląskiego dorobku kulturowego. Od 1994 r. nagroda wręczana jest na przemian w Niemczech i we Wrocławiu. Tegoroczna gala wręczenia nagrody odbyła się w Zamku Książ.