Powodem utworzenia rezerwatu "Lipowska" była konieczność zachowania położonego na zboczach góry o tej nazwie rzadkiego systemu torfowisk z licznymi malowniczymi oczkami wodnymi oraz fragmentów górnoreglowego boru świerkowego - będących ostoją rzadkich gatunków roślin i zwierząt - poinformowało we wtorek biuro prasowe wojewody. Torfowiska wysokie nazywane są też mszarami lub rojstami. Występują na terenach działów wód i - rzadziej - w górach. W przeciwieństwie do torfowisk niskich zasilane są tylko przez deszcze. Rosną na nich rośliny o małych wymaganiach, np. mchy torfowce. W polskich górach jest tylko kilka torfowisk tego typu, m.in. w Karkonoszach i w Kotlinie Nowotarskiej. Tzw. zbiorowisko torfowiska wysokiego występujące w rezerwacie "Lipowska" uznawane jest za przyrodniczą osobliwość Beskidu Żywieckiego. Jego obszar - wraz z fragmentami otaczającego je górnoreglowego boru świerkowego - to również siedlisko rzadkich gatunków roślin i zwierząt o znaczeniu ponadlokalnym. Spośród porastających zbocza Lipowskiej roślin, szczególnie cenne z przyrodniczego punktu widzenia są: żurawina błotna, modrzewnica zwyczajna, borówka bagienna, ciemiężyca zielona, goryczka tojeściowa, czy liczydło górskie. Płaty lasów na terenie rezerwatu noszą cechy charakterystyczne zarówno dla górnoreglowych borów świerkowych zachodnich Karpat jak i Sudetów. Jest to jedno z nielicznych miejsc w Polsce zamieszkiwanych przez głuszce. Pojawiają się tam też żyjące w rzadko odwiedzanych przez człowieka częściach Beskidu Żywieckiego wilki oraz rysie. Rezerwat "Lipowska" na szczycie oraz północno-zachodnich i południowo-wschodnich stokach Lipowskiej (1324 m n.p.m.) oraz Rysianki (1332 m n.p.m.) jest 64. rezerwatem przyrody utworzonym na terenie woj. śląskiego oraz 11. położonym na terenie Beskidu Żywieckiego. Zgodnie z polskim prawem o ochronie przyrody, ochrona prawna w formie rezerwatu wprowadzana jest na szczególnie cennych terenach o charakterze zbliżonym do naturalnego, gdzie naturalne procesy przyrodnicze zachodzą spontanicznie - bez udziału człowieka, bądź też możliwe jest ich stosunkowo łatwe odtworzenie. Zasady ochrony rezerwatów zakładają, że ingerencja człowieka powinna być tam ograniczona do niezbędnego minimum. Oznacza to m.in. całkowity zakaz chwytania i zabijania zwierząt, zbierania grzybów i runa leśnego, czy niszczenia drzew i krzewów. Na terenie rezerwatu można poruszać się tylko wyznaczonymi trasami.