Jak powiedziała kierująca pracami archeolog z Muzeum w Lęborku Agnieszka Krzysiak, w trakcie prac udało się ustalić, że na cmentarzysku znajduje się 67 w większości dobrze zachowanych miejsc pochówku, w których znaleziono popielnice (gliniane urny na spopielone szczątki), ozdoby z brązu i fragmenty ludzkich kości. - Skala odkrycia nieco nas zaskoczyła, gdyż nie spodziewaliśmy się znaleźć tak dużej liczby grobów na terenie przygotowywanym wcześniej pod budowę boiska. Nie wszystkie groby z powodu ich umiejscowienia udało nam się dokładnie przebadać, mimo to odkrycie jest bardzo cenne. Cmentarzysko bowiem pochodzi z krótkiego, bo trwającego jakieś 200-250 lat, a zwanego grupą wielkowiejską mało dotąd znanego okresu przejściowego między kulturą łużycką a kulturą pomorską, czyli schyłkiem epoki brązu i początkiem epoki żelaza - powiedziała Krzysiak. Cmentarzysko w Gogolewie to czwarty tego typu obiekt odkryty przez archeologów na Pomorzu. Prehistoryczne, zbudowane z łupanych kamieni i ułożone rzędowo groby znajdują się na nasłonecznionym, południowym stoku pagórka. - Takie usytuowanie miejsca pochówku było charakterystyczne dla grupy wielkowiejskiej czczącej słońce jako jednego z bogów. Chodziło o to, by zmarli jak najdłużej mogli spoglądać w twarz bóstwa - wyjaśniła Agnieszka Krzysiak. Cmentarzysko w Gogolewie odkryto przypadkowo w 2005 r. w trakcie usuwania przez uczniów szkoły kamieni przed koszeniem trawy. Kiedy w czasie tych prac natrafiono na zakopane w ziemi przedmioty z brązu, nauczyciel historii zawiadomił o tym Urząd Ochrony Zabytków w Słupsku. Gdy wstępne badania wykazały, że znalezione przedmioty pochodzą z VII w. p.n.e., miejscem tym zajęli się archeologowie. Wykopane przez nich w przedmioty po opisaniu i dokładnym zbadaniu będzie można oglądać w Muzeum w Lęborku. Odkrycie ma być również omawiane na planowanej na jesień archeologicznej konferencji w Gdańsku. Na terenie szkoły w Gogolewie prawdopodobnie stanie upamiętniająca odkrycie tablica. Być może zostaną przy niej również ułożone kamienie służące do budowy prehistorycznych grobów.