W Wielki Piątek katolicy odtwarzają ostatnie słowa Jezusa. Co oznacza każde z nich?

Ostatnie słowa Jezusa z krzyża mają zarówno wymiar teologiczny, jak i praktyczny, jako że stanowią klucz do zrozumienia nie tylko samego cierpienia Jezusa, ale także sensu Jego misji na Ziemi. Te słowa wyrażają pełną wierność Bogu, miłość do ludzi oraz finalne zrealizowanie bożego planu zbawienia.

Pierwsze słowa Jezusa wypowiedziane na krzyżu to modlitwa o przebaczenie dla tych, którzy Go ukrzyżowali. Jezus, będąc w chwili fizycznego cierpienia, nie zwraca się o pomstę, ale prosi Boga, aby przebaczył oprawcom.

To, co jest w tych słowach najbardziej poruszające, to fakt, że Jezus nie wypowiada ich tylko w stosunku do rzymskich żołnierzy, ale także w odniesieniu do całej ludzkości - do grzechów, które zostały popełnione przez człowieka.

To przebaczenie nie jest łatwe ani naturalne, bo oprawcy są odpowiedzialni za niewyobrażalne cierpienie. Ale Jezus pokazuje, że prawdziwa miłość nie tylko nie szuka zemsty, ale pragnie zbawienia nawet tych, którzy wyrządzili zło.

Z teologicznego punktu widzenia to wezwanie do przebaczenia staje się fundamentem nauki chrześcijańskiej o miłosierdziu. Jezus pokazuje, że przebaczenie jest dostępne dla każdego, kto o nie prosi i zrozumie swój grzech. Chrześcijanie są wezwani do naśladowania tej postawy - do wybaczania innym, nie patrząc na przewinienia, ale na miłość, która jest w stanie uzdrowić relacje i przywrócić jedność z Bogiem.

"Zaprawdę, powiadam ci, dziś będziesz ze Mną w raju" (Łk 23,43)

Te słowa Jezus wypowiada do jednego z łotrów, który umiera obok niego. Ten przestępca, choć całe swoje życie spędził w grzechu, w tej chwili na krzyżu wyraża skruchę i wiarę w Jezusa, prosząc go, aby pamiętał o nim, gdy wejdzie do swojego królestwa. Jezus w odpowiedzi zapewnia go, że jeszcze tego samego dnia trafi do raju.

Z teologicznego punktu widzenia ta wypowiedź jest ogromnym świadectwem bożego miłosierdzia. Jezus ukazuje, że zbawienie nie zależy od długości życia, czy liczby dobrych uczynków, ale od szczerego nawrócenia i wiary.

Łotr, który do tej pory był uznawany za grzesznika, dostępuje zbawienia dzięki swojej wierze. Słowa Jezusa wprowadzają także nadzieję dla każdego, kto popełnił błędy w życiu - nie ma sytuacji bez wyjścia, Bóg daje każdemu szansę, jeśli tylko otworzy serce na jego łaskę.

Z perspektywy teologii chrześcijańskiej te słowa są także zapowiedzią powszechnej prawdy, że Królestwo Boże jest dostępne dla wszystkich ludzi, niezależnie od ich przeszłości. Zbawienie jest darem Boga, który nie zależy od ludzkich zasług, ale od bożego miłosierdzia.

"Niewiasto, oto syn Twój. Oto matka twoja" (J 19,26-27)

W tym momencie Jezus patrzy na swoją matkę Maryję i na Jana, którego wskazuje jako osobę, której ma być powierzone jej duchowe macierzyństwo. Słowa te mają ogromne znaczenie w kontekście roli Maryi w zbawieniu i w życiu Kościoła.

Jezus nie tylko zapewnia Maryję o tym, że nie zostanie sama po jego śmierci, ale też przekazuje jej opiekę nad wierzącymi, a Jan w tym geście staje się symbolem całego Kościoła, który jest powołany do wspólnej więzi z Maryją.

Z teologicznego punktu widzenia jest to moment, w którym Maryja staje się Matką Kościoła. To nie tylko fizyczne powierzenie opieki nad Maryją, ale także zapowiedź jej roli w życiu każdego chrześcijanina. Maryja, w tej chwili nie tylko opiekunka Jezusa, staje się symbolem tej matczynej opieki, jaką Kościół cieszy się dzięki wstawiennictwu Maryi.

Maryja pełni szczególną rolę w zbawieniu, nie tylko jako Matka Jezusa, ale także jako wzór wiary, pokory i posłuszeństwa wobec bożej woli. Jezus daje nam Maryję jako przewodniczkę i wzór, abyśmy jako wierni szli za nią na drodze do Boga.

Jezus wypowiada te słowa, które są bezpośrednim cytatem z Psalmu 22. Z jednej strony wyrażają one głębokie poczucie opuszczenia przez Boga, ale z drugiej strony wskazują na to, że Jezus w tej chwili doświadcza pełni ludzkiego cierpienia - samotności, rozpaczy, oddzielenia od ojca.

Chociaż Jezus jako Syn Boży zawsze pozostaje zjednoczony z Bogiem, w tej chwili doświadcza pełni ludzkiego cierpienia.

Te słowa mają głęboki wymiar teologiczny. Jezus, choć jest Synem Bożym, całkowicie identyfikuje się z ludzkością, a w szczególności z każdym człowiekiem, który w swoim życiu doświadcza poczucia opuszczenia przez Boga, cierpienia czy samotności. To wołanie pokazuje, że Jezus jest zbawicielem takim, który przeszedł przez wszystkie ciemności ludzkiego doświadczenia.

To krótkie, lecz niezwykle wymowne słowo, Jezus wypowiada w chwili, gdy jego ciało jest wyczerpane po brutalnej męce. Wiszącemu na krzyżu Chrystusowi zaproponowano ocet, by ulżyć w cierpieniu.

Wyrażenie "pragnę" to nie tylko zwykła potrzeba fizyczna, ale także głębokie pragnienie spełnienia woli Boga i ukończenia dzieła zbawienia. Jezus pragnie nie tylko ulgi dla swojego ciała, ale przede wszystkim zakończenia swojej misji na Ziemi - misji, która ma na celu zbawienie ludzkości.

Z teologicznego punktu widzenia to pragnienie również staje się symbolem bożego pragnienia zbawienia człowieka. Jezus nie tylko przyjmuje cierpienie, ale i z całych sił pragnie zrealizować plan boży.

Jezus wypowiada te słowa, oznaczając, że w pełni wykonał plan zbawienia. To moment, w którym dzieło odkupienia zostało dokonane. Jezus nie tylko umrze za grzechy ludzkości, ale również pokona śmierć, zło i grzech. Słowa te oznaczają koniec Jego męki, ale także zapowiedź zwycięstwa.

Z teologicznego punktu widzenia te słowa wskazują na to, że Jezus jako Syn Boży wypełnia misję, która została zapowiedziana w Starym Testamencie, i wypełnia wolę ojca. To moment, w którym ziemska droga Jezusa osiąga swój cel.

"Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego" (Łk 23,46)

Ostatnie słowa Jezusa to akt pełnego zaufania. Jezus oddaje swoje życie w ręce Boga, kończąc swoje ziemskie cierpienie w pełnym poddaniu się jego woli. To wyraz zaufania i wiary, która staje się wzorem dla każdego wierzącego. Jezus oddaje swoje życie, ale nie jest to koniec. To początek nowego porządku - nowego życia w zmartwychwstaniu.

Te słowa są wyrazem pełnego oddania się w ręce Boga, nawet w obliczu cierpienia i śmierci. Jezus pokazuje, że pełne poddanie się woli bożej jest kluczem do zbawienia.

Ostatnie słowa Jezusa z krzyża to niezwykle bogate w treść i pełne znaczenia wypowiedzi, które niosą ze sobą ogromne przesłanie dla wierzących. Są to słowa pełne miłości, miłosierdzia, zaufania i nadziei. Jezus, umierając na krzyżu, nie tylko wypełnia boży plan zbawienia, ale także wskazuje na drogę, którą każdy chrześcijanin powinien podążać - drogę miłości, przebaczenia i pełnego zaufania Bogu.