Adwent obejmuje cztery niedziele przed Bożym Narodzeniem i jest radosnym oczekiwaniem na przyjście Chrystusa. Kończy się wigilią Bożego Narodzenia. Wszyscy chrześcijanie, oprócz Kościołów prawosławnych, obchodzących początek roku 1 września, rozpoczynają rok liturgiczny wraz z pierwszą niedzielą adwentu. Nazwa "adwent" pochodzi od łacińskiego słowa "adventus" oznaczającego przyjście, nadejście króla. Wierni przeżywają ten czas rozmyślając nie tylko o narodzinach Syna Bożego, lecz także o powtórnym jego przyjściu w dniu Sądu Ostatecznego. Podczas adwentu szaty liturgiczne mają kolor fioletowy, z wyjątkiem III niedzieli, nazwanej "Gaudete" od łacińskiego słowa "Radujcie się". Wtedy to kapłani mogą włożyć różowy ornat. Tego dnia w Rzymie papież błogosławi figurki Dzieciątka Jezus, które na Plac Świętego Piotra tradycyjnie przynoszą rzymskie dzieci. Polską tradycją adwentu jest msza święta wotywna, zwana roratami, odprawiana przed świtem. Jej początki sięgają czasów Bolesława Wstydliwego. Regionalnym zwyczajem istniejącym na Podlasiu i Mazowszu było "otrąbywanie adwentu", do którego obecnie powraca się w niektórych wsiach. Rano i wieczorem chłopcy lub mężczyźni grają na ligawkach, to jest drewnianych instrumentach, których używa się tylko podczas rorat. Z roratami jest związany zwyczaj zapalania specjalnej świecy ozdobionej mirtem, nazywanej "roratką". Symbolizuje ona Maryję, która jako jutrzenka zapowiada przyjście pełnego światła - Chrystusa. Świece i lampiony używane w liturgii adwentowej wyrażają czuwanie. Do zwyczajów adwentowych należą także: kalendarzowa świeca oraz błogosławieństwo świec lub lampionów adwentowych. W niektórych krajach, także i w Polsce, przygotowuje się adwentowy wieniec, przypominający o świętach Bożego Narodzenia. Igliwie symbolizuje w nim świąteczną choinkę, zaś cztery świeczki oznaczają tygodnie adwentu. W historii adwent miał różne znaczenia: w Cesarstwie Rzymskim były to pierwsze oficjalne odwiedziny dygnitarza po objęciu władzy, w religiach pogańskich natomiast, adwent oznaczał powrót bóstwa do świątyni. We wczesnym chrześcijaństwie tego terminu używano w znaczeniu podwójnego przyjścia Chrystusa: jako człowieka, syna Maryi oraz jako sędziego w chwale, na końcu świata. Adwent w Kościele katolickim dzieli się na dwa okresy: od początku adwentu do 16 grudnia - jest to czas szczególnego oczekiwania na powtórne przyjście Jezusa Chrystusa na końcu czasów oraz od 17 grudnia do 24 grudnia, jako okres bezpośredniego przygotowania do uroczystości Narodzenia Pańskiego.