To wydarzenie dotyczy jednej z kluczowych postaci Kościoła. Wypada w listopadzie
21 listopada Kościół wspomina Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny. To święto przypomina, że Maryja od najmłodszych lat była całkowicie oddana Bogu.
Choć Pismo Święte nie wspomina bezpośrednio o ofiarowaniu Maryi, wydarzenie to opisuje apokryficzna "Ewangelia Jakuba", pochodząca z II wieku. Według tej starożytnej tradycji rodzice Maryi - św. Joachim i św. Anna - długo modlili się o dziecko. Gdy wreszcie Bóg wysłuchał ich błagań, złożyli ślub, że oddadzą córkę na służbę w świątyni.
Maryja miała zaledwie trzy lata, gdy została przyprowadzona do świątyni w Jerozolimie. W ikonografii wschodniej scena ta często ukazuje małą dziewczynkę wspinającą się po stromych schodach, ku światłu. Jest to obraz niezwykle symboliczny, bo przedstawiający dziecięcą ufność, która idzie w stronę Boga bez lęku.
Szkoła modlitwy i charakteru
W tradycji chrześcijańskiej mówi się, że Maryja przebywała w świątyni do czasu zaślubin z Józefem. To był czas jej duchowej formacji, codziennej modlitwy, pracy i słuchania Słowa Bożego. Każdy dzień miał swój rytm:
- poranne psalmy,
- pomoc przy ołtarzu,
- nauka czytania
- poznawanie Pisma.
Tam kształtowała się jej wrażliwość, cierpliwość i gotowość do służby. To właśnie ta codzienna wierność, a nie spektakularne wydarzenia, przygotowała Ją do przyjęcia zwiastowania i roli Matki Zbawiciela.
21 listopada. Ofiarowanie NMP
21 listopada Kościół wspomina Ofiarowanie Najświętszej Maryi Panny. Święto to niesie przesłanie szczególnie aktualne w XXI wieku. W świecie, w którym dzieci często szybciej uczą się obsługi telefonu niż modlitwy, warto zatrzymać się przy tej scenie i zapytać: czego uczymy najmłodszych?
Ofiarowanie Maryi pokazuje, że duchowe życie nie jest luksusem dla dorosłych. To proces, który zaczyna się w dzieciństwie, w rozmowach o dobru i złu, w prostych modlitwach, w przykładzie rodziców i dziadków. Dla rodzin i wychowawców to święto jest przypomnieniem, że wiara jest dziedzictwem przekazywanym nie tyle słowami, co codziennym przykładem.
Wspólna modlitwa, rozmowa o trudnościach w świetle Bożej opieki, czy zwykłe "dziękuję" za dzień to współczesne formy ofiarowania, które budują w dziecku wewnętrzną siłę i zaufanie do Boga.
