Przywędrowała do Polski z Włoch. Kościelna tradycja szybko stała się popularna
Majówki gromadzą w kościołach wielu wiernych, którzy przychodzą, by śpiewać Litanię ku czci Matki Bożej. Jak wyglądały kiedyś, a jak wyglądają majówki teraz? Skąd wzięła się tradycja i dlaczego maj jest uznawany za miesiąc maryjny? Wyjaśniamy.
Majówki pojawiły się już na przełomie XIII i XIV wieku, kiedy to hiszpański król Alfons X zachęcał poddanych, by ci gromadzili się na wspólnej wieczornej modlitwie przed figurami Bożej Rodzicielki. Konsekwencją tego było poświęcenie maja Matce Bożej.
Autorem znanych później nabożeństw majowych jest z kolei jezuita, o. Ansolani, który pochodził z Neapolu. Jezuita żył na przełomie XVII i XVIII wieku i właśnie w tym czasie organizował w kaplicy królewskiej wyjątkowe koncerty pieśni maryjnych. Zakończeniem występów było uroczyste błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem. Jak to się stało, że majówki doszły do Polski i stały się jednymi z najpopularniejszych nabożeństw?
Majówki w Polsce
Majówki zyskiwały popularność we Włoszech i cieszyły się dużym zainteresowaniem wiernych. Jednak dopiero w XVIII w. nabożeństwo to zaczęło być znane poza tym państwem. To za sprawą o. Muzzarelli’ego, który w 1787 roku, po tym jak wydał specjalną broszurę propagującą właśnie tę formę czci Matki Bożej, rozesłał ją do wszystkich włoskich biskupów.
Z biegiem lat nabożeństwo stało się popularne nie tylko we Włoszech. Propagatorami tej modlitwy na ziemiach polskich byli jezuici w Tarnopolu, którzy zaczęli odprawiać tak zwane majówki od 1838 roku.
Następnie nabożeństwa dotarły do Warszawy, gdzie odmawiali je misjonarze w kościele świętego Krzyża w 1852 roku. Do kolejnych polskich miast , w których pojawiały się majówki należą: Kraków i Wrocław.
Piękną, polską tradycją są majówki, które odbywają się przy przydrożnych lub domowych kapliczkach. Ten wyjątkowy zwyczaj pojawił się w latach siedemdziesiątych XIX wieku. Ludzie gromadzili się po zmroku przy kapliczce, by wspólnie odśpiewać Litanię Loretańską i wybrane pieśni maryjne.
Ważnym jest, żeby przydrożna kapliczka ukazywała wizerunek Matki Bożej. Kapliczki "maryjne" przyozdabia się dekoracjami o kolorystyce niebieskiej i białej.
Choć ta tradycja ma piękną historię, obecnie nabożeństwa majowe odprawiane przy przydrożnych kapliczkach nie cieszą się tak dużą frekwencją jak przed laty. Mimo to, w maju, wciąż można spotkać wiernych śpiewających Litanię Loretańską przy wizerunku Matki Bożej.
Jak odmawiać nabożeństwo majowe?
Majówkę rozpoczyna odśpiewana Litania do Najświętszej Maryi Panny, zwana także Litanią Loretańską. Słowo "litania" pochodzi od greckiego i łacińskiego określenia prośby, błagania, dlatego modlitwa ma charakter błagalny. W trakcie śpiewu litanii wierni klęczą przed wystawionym Najświętszym Sakramentem.
Całość ma bardzo uroczysty charakter. Na początku nabożeństwa majowego po całej świątyni unosi się intensywna woń kadzidła. Po odmówieniu Litanii Loretańskiej wierni śpiewają pieśni maryjne. Do najsłynniejszych należy: "Pieśń majowa", którą potocznie nazywa się "Chwalcie łąki umajone".
Kiedy odmawiamy Litanię Loretańską w maju możemy uzyskać odpust cząstkowy (darowanie części kary doczesnej za grzechy, które zostały odpuszczone co do winy). Do uzyskania odpustu cząstkowego należy znajdować się w stanie łaski uświęcającej, wzbudzić intencję uzyskania odpustu i dokonać czynności związanej z danym odpustem.
Majówki to wyjątkowe nabożeństwo, które przyciąga wielu wiernych każdego roku w maju, którzy chcą u Matki Bożej upraszać wiele łask. To także element polskiej tradycji i kultury, który mimo upływu lat wciąż jest żywy i obecny w polskiej tożsamości.
